Λίγες μέρες πρίν η ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών καταπιάστηκε με την τηλεμαχία της Λιάνας Κανέλλη με το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Μανιό. Το εν λόγω θέμα δε θα είχε ενδεχομένως τόσο ενδιαφέρον ααν ο τρόπος που επέλεξε να σχολιάσει το θέμα ο συντάκτης βρώμαγε σαπίλα. Αρχικά ο συντάκτης θίγεται απο το χαρακτηρισμό <μεγαλοπρεπής> που προσπάπτει η Λιανα Κανέλλη στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλαμε να ψειρίσουμε το θέμα θα λέγαμε οτι ο εν λόγω χαρακτηρισμός έρχεται ως απάντηση (στο 1:01) στην άρνηση του Μανιού να της επιτρέψει ν αολοκλοηρώσει τη φράση της. Αδυνατώντας όμως να στοιχειοθετήσει περαιτέρω την επιχειρηματολογία του ο συντάκτης καταφέυγει στη βοήθεια τρίτων. Αρωγός στην προσπάθεια του αυτή στάθηκε η σεναριογράφος και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννα Χατζησοφιά η οποία σχολίασε το γεγονός αναφερόμενη στη στάση του Μανιού την περίοδο της Χόύντας και το πέρασμα της Λιάνας Κανέλλη απο την ΟΝΝΕΔ. Είναι προφανές οτι μή έχοντας κάποιο ουσιατικό επιχείρημα να ορθώσουν οι παρατρεχάμενοι του ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγουν στη συνήθη λογική: Οταν εμείς είχαμε πολιτισμό οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια. Απο τη στιγμή λοιπόν που η αντιπαράθεση σε μια τέτοιου επιπέδου αντιπαράθεση δε θα ξεφύγουμε απο την πεπατημένη και θα υιοθετήσουμε αυτή την πρακική αλλα απο τη δικη μας σκοπιά. Εν προκειμένω:
- Οταν κάποιοι όρθωναν το ανάστημα τους στα φασισταριά (Κανέλλη) για να υπερασπιστούν ΣΥΡΙΖΑιους (Δουορου), οι τελευταίοι επέλεξαν να δροσιστούν.
- Οταν κάποιο δέχονταν για δεύτερη φορά την επίθεση , λεκτική αυτή τη φορά, στα δικαστήρια όταν επιδικαζόταν το γεγονός κάποιοι άλλοι (Δουρου) χώθηκαν στα λαγούμια τους. (Αξίζει να υπενθυμίσουμε οτι ήταν και εκείνοι που έκαναν σημαία τους τη δικαστική διευθέτηση της υπόθεσης).