Όταν το βαρέλι στάζει και η διαρροή δε διορθώνεται, το πρώτο που κάνει ο βαρελάς είναι να βάλει ένα κουβαδάκι για να μαζεύει ότι χάνεται. Μετά θα δει τι θα κάνει μ'αυτό που μάζεψε. Η θα το ξαναρίξει μέσα ή θα το χρησιμοποιήσει όπου χρειαστεί.
Το σύστημα έχει επιλέξει να ανεβάσει την ένταση της πίεσης προς το λαό, γιατί όπως λένε όλοι οι καλοί του "αναλυτές"πρέπει "η πατρίδα να βγεί από την κρίση όσο γίνεται πιο γρήγορα".
Ο αυταρχισμός είναι φυσικά απαραίτητος για να περάσουν κι άλλα κι ύστερα κι άλλα μέτρα απ' αυτά που "χρειάζονται". Ολα αυτά όμως θα έχουν σαν αποτέλεσμα να γεμίσει ραγισματιές το βαρέλι με τους ψηφοφόρους που παρά τα αναισθητικά δεν προβλέπεται να συνεχίσουν να αντέχουν για πολύ ακόμη. Πρέπει λοιπόν να μπει ένα "αριστερό" κουβαδάκι...
Κάπως έτσι αποφασίστηκε να βγεί η ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση στηρίζοντάς την όμως σαν "δύναμη ευθύνης" που είναι.(Το κουβαδάκι πρέπει ναναι του σπιτιού...)
Ετσι και αυτή εύχεται και προσεύχεται να σταματήσει να κονταίνει όλο και περισσότερο, και το σύστημα περιμένει να μαζέψει τη διαρροή σε δικό του κουβαδάκι για να το χρησιμοποιήσει όπως χρειαστεί. Δύσκολο βέβαια να γλυτώσει η ΔΗΜΑΡ μετά από όλα αυτά τη διάλυση, αλλά με λίγη βοήθεια μπορεί και να τα καταφέρει. Εχει άλλωστε αποδείξει ότι είναι ένα χρήσιμο στήριγμα που αξίζει να βοηθηθεί.
Αν γίνουν τώρα ή κάποια στιγμή εκλογές, και η ΔΗΜΑΡ διασωθεί(θα κάνουν ό,τι μπορούν γι αυτό), θα είναι και πάλι ένας καλός μπαλαντέρ. Αν κερδίσει η ΝΔ θα ξαναπαίξει το ρόλο του βαστάζου, ενώ αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στην "κυβέρνηση της Αριστεράς" που θα "αλλάξει τον τόπο".
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το πόσοι βλέπουν την ξεφτίλα του αστικής πολιτικής σκηνής και πόσοι αποφασίζουν να μη λερώσουν πια τα χέρια τους μ' αυτούς.
Αλλά επίσης αναρωτιέμαι, τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αποφασιστεί ότι "ήρθε η ώρα της Αριστεράς". Θα συνεργαστεί με ελαφριά καρδιά με το κουβαδάκι του συστήματος; Τόσο εύκολα θα τους αθωώσει και θα τους βάλει μάλιστα να παίξουν ξανά το γνωστό πια ρόλο τους;
Την απάντηση την ξέρουμε βέβαια, αλλά λέμε τώρα...
Το σύστημα έχει επιλέξει να ανεβάσει την ένταση της πίεσης προς το λαό, γιατί όπως λένε όλοι οι καλοί του "αναλυτές"πρέπει "η πατρίδα να βγεί από την κρίση όσο γίνεται πιο γρήγορα".
Ο αυταρχισμός είναι φυσικά απαραίτητος για να περάσουν κι άλλα κι ύστερα κι άλλα μέτρα απ' αυτά που "χρειάζονται". Ολα αυτά όμως θα έχουν σαν αποτέλεσμα να γεμίσει ραγισματιές το βαρέλι με τους ψηφοφόρους που παρά τα αναισθητικά δεν προβλέπεται να συνεχίσουν να αντέχουν για πολύ ακόμη. Πρέπει λοιπόν να μπει ένα "αριστερό" κουβαδάκι...
Κάπως έτσι αποφασίστηκε να βγεί η ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση στηρίζοντάς την όμως σαν "δύναμη ευθύνης" που είναι.(Το κουβαδάκι πρέπει ναναι του σπιτιού...)
Ετσι και αυτή εύχεται και προσεύχεται να σταματήσει να κονταίνει όλο και περισσότερο, και το σύστημα περιμένει να μαζέψει τη διαρροή σε δικό του κουβαδάκι για να το χρησιμοποιήσει όπως χρειαστεί. Δύσκολο βέβαια να γλυτώσει η ΔΗΜΑΡ μετά από όλα αυτά τη διάλυση, αλλά με λίγη βοήθεια μπορεί και να τα καταφέρει. Εχει άλλωστε αποδείξει ότι είναι ένα χρήσιμο στήριγμα που αξίζει να βοηθηθεί.
Αν γίνουν τώρα ή κάποια στιγμή εκλογές, και η ΔΗΜΑΡ διασωθεί(θα κάνουν ό,τι μπορούν γι αυτό), θα είναι και πάλι ένας καλός μπαλαντέρ. Αν κερδίσει η ΝΔ θα ξαναπαίξει το ρόλο του βαστάζου, ενώ αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στην "κυβέρνηση της Αριστεράς" που θα "αλλάξει τον τόπο".
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το πόσοι βλέπουν την ξεφτίλα του αστικής πολιτικής σκηνής και πόσοι αποφασίζουν να μη λερώσουν πια τα χέρια τους μ' αυτούς.
Αλλά επίσης αναρωτιέμαι, τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αποφασιστεί ότι "ήρθε η ώρα της Αριστεράς". Θα συνεργαστεί με ελαφριά καρδιά με το κουβαδάκι του συστήματος; Τόσο εύκολα θα τους αθωώσει και θα τους βάλει μάλιστα να παίξουν ξανά το γνωστό πια ρόλο τους;
Την απάντηση την ξέρουμε βέβαια, αλλά λέμε τώρα...
πηγη: Γιωργος Σαρρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου