Απάντηση στο νέο λιβελογράφημα της "Ίσκρα"

Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στον ιστότοπο "Ίσκρα", ο Θ. Μπαρτσώκας ξεκινά ως εξής:

"Μετά τη "βαρυσήμαντη" ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ για την ουσιαστική αποκαθήλωση του Χ. Φλωράκη και του Ν. Ζαχαριάδη , αποτέλεσμα κατά την προσωπική μου άποψη της δήθεν θεωρητικής δουλειάς των "άκαπνων" Μ. Μαίλη και Ε. Μπέλλου..."


Δεν γνωρίζω σε τι είδους ντελίριο γράφηκαν τα πιο πάνω, ωστόσο οφείλω να ενημερώσω τους βαθιά νυχτωμένους που "ενημερώνονται" από τέτοιας υποστάθμης "αρθρογραφία" για τα εξής. Δεν υπάρχει καμία "ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ", βαρυσήμαντη ή όχι, για καμία "αποκαθήλωση" κανενός Χ. Φλωράκη ή Ν. Ζαχαριάδη.Προκαλείται ο αρθρογράφος ή το ιστολόγιο που τον φιλοξενεί αφειδώς να προσκομίσουν οποιαδήποτε τέτοια ανακοίνωση με οποιοδήποτε τέτοιο περιεχόμενο.



Αυτό το οποίο υπάρχει είναι η απόφαση, στις 16 Ιούλη του 2011, της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ για τηνπλήρη αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη. Η απόφαση περιλαμβάνεται στον Β' Τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, σελ. 603-606, και αφορά την πλήρη του αποκατάσταση, ακυρώνοντας "όλες τις αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας (1956 και 1957) σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, καθώς και τα πορίσματα του 1964 και του 1967."Αναδημοσιεύεται στον "Ριζοσπάστη", 2 Οκτώβρη 2011.

Στην απόφαση σημειώνεται για την θετική συνεισφορά του Νίκου Ζαχαριάδη: "Ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931-1935 και Γενικός Γραμματέας της έως το 1956, ήταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.

Ηγήθηκε του Κόμματος σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης, διώξεων, εκτελέσεων, δράσης των κρατικών εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά του ΚΚΕ, ακόμα και διάβρωσης των κομματικών του οργανώσεων στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.

Είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ στα χρόνια 1931-1936, ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία και στην ηρωική πάλη του ΔΣΕ (1946-1949), της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Εδειξε ακλόνητη επιμονή στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των παράνομων κομματικών οργανώσεων στα χρόνια 1949-1955, στο συνδυασμό της παράνομης με τη νόμιμη δράση.

Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ηταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό."

Στην ίδια απόφαση πλήρους (κομματικής και πολιτικής) αποκατάστασης του Νίκου Ζαχαριάδη τον Ιούλη του 2011, σημειώνονται οι ακόλουθες αδυναμίες του:

"Κρίνοντας ιστορικά όλη τη διαδρομή του ΚΚΕ στην περίοδο που ήταν ΓΓ της ΚΕ, εκτιμάμε την αδυναμία του Ν. Ζαχαριάδη να οδηγήσει έγκαιρα το ΚΚΕ σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε σχέση με τις αντιφάσεις στη στρατηγική του κόμματος, με αδυναμίες προγραμματικής επεξεργασίας που βάρυναν αρνητικά στο Κόμμα κατά τη δεκαετία του 1940. Η ευθύνη του Νίκου Ζαχαριάδη εντοπίζεται κυρίως στην αδυναμία του να διαμορφωθεί πρόγραμμα στο 7ο Συνέδριο (1945), που θα ενσωμάτωνε την πείρα από την αντικειμενική εκτίμηση των λαθών (Συμφωνίες Λιβάνου, Καζέρτας, Βάρκιζας). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και τις αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη οργάνωσης του αγώνα του ΔΣΕ. Βεβαίως, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη υπολογίζει ότι η στρατηγική του ΚΚΕ, όταν ήταν Γραμματέας και Γενικός Γραμματέας της ΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης, αντανακλούσε και τις αντιφάσεις της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Παράλληλα, εκτιμάμε ότι αν και ο Ν. Ζαχαριάδης είδε την αναγκαιότητα να διορθωθεί η στρατηγική του ΚΚΕ και το επιχείρησε το 1949 (5η Ολομέλεια) και το 1953 (Σχέδιο Προγράμματος), δεν τη θεμελίωσε με σωστή θεωρητική τεκμηρίωση, αφού στήριξε την αναγκαιότητα για αλλαγή της στρατηγικής στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Επίσης, παρά το γεγονός ότι συγκρούστηκε σε πολλά ζητήματα με την ηγεσία του ΠΚΚ (μπ)/ΚΚΣΕ, και ο ίδιος και η ΚΕ υποχώρησαν στις πιέσεις της, με αποτέλεσμα, το 1954, να αποσύρουν το Σχέδιο Προγράμματος."

Τίποτε απολύτως διαφορετικό από την άποψη των βασικών εκτιμήσεων της προσφοράς και των αδυναμιών του Νίκου Ζαχαριάδη δεν υπάρχει στο πρόσφατο άρθρο (και όχι "ανακοίνωση") της ΚΟΜΕΠ από ό,τι υπάρχει στην απόφαση της 16ης Ιούλη του 2011 ή τον εγκεκριμένο από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Κόμματος, και μετά από σε μάκρος συζήτησή του στις ΚΟΒ, Β' Τόμο του Δοκιμίου. Τίποτε διαφορετικό, καθώς το ΚΚΕ λειτουργεί με όρους δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και όχι αυθαιρεσιών και αυτοσχεδιασμών σαν το κόμμα που στηρίζουν οι λογής ανυπόληπτοι "εξπέρ" που συγκεντρώνει για τις ανάγκες του ο κύριος Λαφαζάνης.

Το αν ο κάθε εθελοντής της μηχανής ψεύδους και διασπαστικών φιλοδοξιών της "Ίσκρα" θέλει να αποκαλεί την μετά από δεκαετίες επίσημη αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη "αποκαθήλωση", αυτό αφορά τον ίδιο και τη δική του αξιοπιστία και αξιοπρέπεια. Όχι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Ο δε Χ. Φλωράκης, τον οποίο βάλθηκαν λογής κονδυλοφόροι από τα καθεστωτικά στα "εναλλακτικά" ΜΜΕ να πιάσουν στο στόμα τους, δεν έχει χρεία αποκατάστασης διότι δεν έχασε ποτέ τη θέση του ως ΓΓ του ΚΚΕ του οποίου η συνεισφορά έχει χαιρετιστεί με σεβασμό και εκτίμηση από τα μέλη και τους οπαδούς του διαχρονικά.

Ας καταλάβουν επιτέλους οι κατά καιρούς εθελοντές του θιάσου του κυρίου που έφυγε νύχτα απ' το ΚΚΕ ότι δεν θα υπαγορεύσουν οι ίδιοι την μορφή και το περιεχόμενη της κριτικής αυτοεξέτασης της ιστορίας του ΚΚΕ -- διαδικασίας που διαφέρει τα μάλα από τις φαντασιώσεις προσωπολατρείας ή κανιβαλισμού με τις οποίες κρίνου εξ ιδίων τα αλλότρια. Η ιστορική αυτοεξέταση, η οποία αποτελεί καθήκον βάσει απόφασης του 18ου και του 19ου Συνεδρίου, συνεκτιμά συνολικά ευθύνες του κόμματος, άλλων κομμουνιστικών κομμάτων και της Κομμουνιστικής Διεθνούς, καθώς και τις αντικειμενικές συνθήκες που προκαλούνται από τις κοινωνικές αλλαγές και τις καμπές του ταξικού αγώνα.

Η κοπιώδης διαδικασία διαμόρφωσης των συμπερασμάτων του κόμματος για το ιστορικό παρελθόν του περιγράφεται αναλυτικά στις σελ. 9-10 του Β' Τόμου, και η διαδικασία καθορίστηκε στο 18ο Συνέδριο του κόμματος το 2009.

Συνοπτικά, η διαδικασία αυτή, η οποία βρίσκεται πίσω από το σύνολο των εκτιμήσεων που διατυπώνονται στον Β' Τόμο και την αρθρογραφία της ΚΟΜΕΠ, κράτησε περίπου ενάμιση χρόνο και έχει ως εξής:

Τον Μάρτιο του 2010, το σχέδιο για τον Β' Τόμο δόθηκε στα Καθοδηγητικά όργανα, τις Αχτιδικές Επιτροπές, τις Νομαρχιακές Επιτροπές και το ΚΣ της ΚΝΕ για συζήτηση, η οποία κράτησε ως τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Τα πολιτικά συμπεράσματα του Τόμου, στα οποία περιλαμβάνεται η συνολική αξιολόγηση του Νίκου Ζαχαριάδη, εγκρίθηκαν σχεδόν αό το σύνολο των στελεχών.

Αφού συγκεντρώθηκαν ερωτήσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις κατά την πραγματοποίηση δύο κύκλων συνεδριάσεων, αυτές τέθηκαν υπόψη της ΚΕ, η οποία έκανα διορθώσεις και συμπληρώσεις στο Δοκίμιο. Μία από τις συνέπειες αυτής της διαδικασίας ήταν η μετάθεση της εξέτασης της περιόδου 1968-1974, η οποία περιλαμβανόταν στο αρχικό σχέδιο, για τον Τρίτο τόμο, ώστε να υπάρξει πιο αναπτυγμένη επεξεργασία.

Μετά την διόρθωσή του, το σχέδιο του Τόμου δόθηκε στα κομματικά μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ τον Φεβρουάριο του 2011. Για τέσσερις μήνες, το Δοκίμιο μελετήθηκε και συζητήθηκε στις Κομματικές Οργανώσεις Βάσεις.

Ακολούθησε νέος κύκλος σχολίων, διορθώσεων και συμπληρώσεων, και μετά και την ολοκλήρωση και αυτού του κύκλου υποβλήθηκε προς έγκριση στην Πεναλλαδική Συνδιάσκεψη ο Τόμος και τα πορίσματά του.

Για τους λόγους αυτούς, οι εκτιμήσεις του Β' Τόμου αποτελούν, με τα λόγια του Προλόγου, "υπόθεση όλου του κόμματος" και κάθε προσβολή εναντίον των εκτιμήσεων του Β' Τόμου είναι προσβολή σε όλα τα μέλη του ΚΚΕ, της συλλογικής σοφίας των οποίων είναι προϊόντα οι εκτιμήσεις αυτές. Όσο για το γελοίο σενάριο ότι οι εκτιμήσεις αποτελούν παράγωγο των εισηγήσεων δύο ανθρώπων, τα λόγια πραγματικά περιττεύουν: ή οι συνεργάτες της Ίσκρα είναι εντελώς ανίδεοι για το αντικείμενό τους, ή είναι ενσυνείδητοι ψεύτες. Ας διαλέξουν οι ίδιοι τι από τα δύο είναι.

πηγη: Lenin Reloaded