Οι «εγκληματογόνες ιδεολογίες» και ο καπιταλισμός

Στην προχτεσινή εκπομπή «Ενικός» το στέλεχος της ΝΔ Φαήλος Κρανιδιώτης μίλησε για τις «εγκληματογόνες ιδεολογίες», που σύμφωνα με τον ίδιο είναι ο ναζισμός και ο κομμουνισμός, αναπαράγοντας έτσι τη θεωρία των δύο άκρων. Για να τεκμηριώσει, μάλιστα, τη θέση του ότι το ένα άκρο γεννάει το άλλο δήλωσε ότι το νεοναζιστικό «Σβόμποντα» στην Ουκρανία καθώς και άλλες φασιστικού τύπου οργανώσεις που έπαιξαν ρόλο στα τελευταία γεγονότα δεν εκφράζουν τίποτα άλλο από «το μίσος των Ουκρανών για τον Στάλιν που σκότωσε 11 εκατομμύρια». Την ίδια στιγμή, βέβαια, στη συγκεκριμένη εκπομπή ο Κρανιδιώτης χρησιμοποίησε όλα τα επιχειρήματα της Χρυσής Αυγής ενάντια στους μετανάστες.

Αναδρομή στην ιστορία της Ουκρανίας

Οι επαναστατικές αλλαγές στην ΕΣΣΔ και στην Ουκρανία ως τμήμα της συναντούσαν την τρομοκρατία και βία που εξαπέλυσαν οι μεγαλοαγρότες (κουλάκοι) και τα αντιδραστικά στοιχεία κατά της κολεκτιβοποίησης της γεωργίας (εδώ αμπελώνας σε συνεταιρισμό στην Ουκρανία το 1980)

Ορισμένα στοιχεία για την ιστορία της Ουκρανίας και ιδιαίτερα του 20ού αιώνα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για να κατανοηθεί η σημερινή εξέλιξη στην πρώην δεύτερη Σοσιαλιστική Δημοκρατία στη δύναμη της ΕΣΣΔ.

Με την ανάπτυξη του καπιταλισμού και την αποδυνάμωση των φεουδαρχικών δομών δυναμώνει και ο αγώνας του ουκρανικού λαού για κοινωνική απελευθέρωση, που συναντιέται με τον επαναστατικό αγώνα του ρωσικού και των άλλων λαών της ρωσικής αυτοκρατορίας κατά του τσαρισμού και του καπιταλισμού. Οι εργάτες συνειδητοποιούν την ανάγκη της κοινής πάλης ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, κάτι που εντείνεται με τα επιπρόσθετα βάσανα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου 1914-18 και καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη συνειδητοποίηση έχει η ανάδειξη του μπολσεβικισμού με ηγέτη τον Λένιν.

Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Κ.Μαρξ

Ακόμα κι εδώ, όπως πάντοτε, ο Sancho είναι άτυχος στα πρακτικά του παραδείγματα. Σκέφτεται ότι κανένας δε θα μπορούσε «να κάνει στη θέση σου τις μουσικές σου συνθέσεις, να φτιάξει τους πίνακες που σχεδίασες. Κανείς δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τα έργα του Ραφαήλ». Αλλά ο Sancho θα ’πρεπε να ξέρει ότι κάποιος άλλος, κι όχι ο Μότσαρτ, έγραψε και σύνθεσε το μεγαλύτερο μέρος του Requiem του Μότσαρτ, ότι ο Ραφαήλ «εκτέλεσε» προσω­πικά το μικρότερο μέρος των τοιχογραφιών του.

Αυτός φαντάζεται ότι οι αποκαλούμενοι οργανωτές της εργασίας θέλουν να οργανώσουν την ολική δραστηριότητα του κάθε ατόμου, ενώ ακριβώς αντίθετα αυτοί κάνουν διά­κριση μεταξύ της άμεσα παραγωγικής εργασίας, που οργα­νώνεται, και της μη άμεσα παραγωγικής εργασίας. Αλλά σε τούτα τα έργα αυτοί δε σκέφτονται, όπως φαντάζεται ο Sancho, ότι ο οποιοσδήποτε θα ’πρεπε να εργάζεται στη θέση του Ραφαήλ, αλλά ότι οποιοσδήποτε έχει τα προσόντα του Ραφαήλ πρέπει να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί ανεμπόδιστα.

Δέκα παρατηρήσεις για τον καπιταλιστικό και τον σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής

1. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής αναδύεται στα κενά του φεουδαλικού τρόπου παραγωγής. Αναδύεταικυριολεκτικά στα κενά του: στο κενό που εκπροσωπούν ως προς το καθεστώς ατομικής ιδιοκτησίας οι διάφορες μορφές κοινόχρηστης γης που απαλλοτριώνονται από την εκκλησία στην Αγγλία του 15ου αιώνα· στο κενό του ωκεανικού θαλάσσιου χώρου, του συστατικού στοιχείου του πρώιμου μερκαντιλισμού, μετά την τελειοποίηση πλοίων ικανών να αντέξουν το ατλαντικό ταξίδι, το ταξίδι στις Νότιες θάλασσες, στον Ειρηνικό.

Ρίχνουν χρήμα για να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το φασισμό

Χρήμα με ουρά διαθέτει η ΕΕ και προωθεί στην αγορά η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να προπαγανδιστεί και στη χώρα μας το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό μνημόνιο, με το οποίο επιχειρείται να ταυτιστεί η ναζιστική θηριωδία με τον κομμουνισμό και τις σοσιαλιστικές χώρες. Το σχετικό πρόγραμμα απευθύνεται σε δήμους πανεπιστήμια και ΜΚΟ που καλούνται να οργανώσουν εκδηλώσεις με αντίτιμο 100.000 ευρώ για κάθε ανάλογο έργο. Πρόκειται για μια χυδαία και κατάπτυστη προσπάθεια, η οποία δείχνει πού στοχεύουν, τι πραγματικά τους ενοχλεί. Αλλοιώνοντας την ιστορική μνήμη, πασχίζουν να ακρωτηριάσουν ριζοσπαστικές, αγωνιστικές διαθέσεις, προς ισχυροποίηση της εξουσίας των μονοπωλίων, ώστε με το λαό υποταγμένο τίποτε να μην απειλεί την κυριαρχία τους.

«Και για σένα πεθαίνω, ηλίθιε!», του Νικου Μπογιόπουλου

Προχτές συμπληρώθηκαν 46 χρόνια από την αιχμαλωσία και την δολοφονία του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία. Εκείνος στον οποίο ανατέθηκε να τον εκτελέσει ήταν ο υπαξιωματικός Μάριο Τεράν.

Ο Μάριο Τεράν, ο δολοφόνος του Τσε, το 2006 υποβλήθηκε σε εγχείρηση από Κουβανούς γιατρούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα της «Επιχείρησης Θαύμα» και προσφέρουν – δωρεάν - τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς σε όλη τη Λατινική Αμερική. Ο Τεράν έπασχε από καταρράκτη. Οι επεμβάσεις καταρράκτη δεν είναι και τόσο απλό πράγμα για τους φτωχούς ανθρώπους στη Λατινική Αμερική.

Ο γιος του Τεράν, το 2007, στην συμπλήρωση 40 χρόνων από την δολοφονία του Τσε, έστειλε σε εφημερίδα της Βολιβίας ευχαριστήριο μήνυμα προς τους Κουβανούς γιατρούς που αποκατέστησαν την όραση του πατέρα του. Του δολοφόνου, δηλαδή, του (και) γιατρού Τσε Γκεβάρα...

Ν. Μόττας - «Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα»: επαναστατική θεωρία ή σοσιαλδημοκρατικός οπορτουνισμός;

Άγαλμα του Λένιν στην Αβάνα.

Του Νικόλαου Μόττα.

Πηγή: Μαρξιστική Επιθεώρηση Praxis,

Τεύχος 3, Απρίλης 2013.

ISSN: 2241-293X.

Καράκας, 21 Νοέμβρη 2009. Από το βήμα του συνεδρίου του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας, ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες κραδαίνει ένα βιβλίο – το «Κράτος και Επανάσταση» του Β.Ι.Λένιν. Με το χαρακτηριστικό του ύφος, μπροστά σε 772 συνέδρους, ο πρόεδρος εκφράζει τη συμφωνία του με την κεντρική ιδέα του λενινιστικού πονήματος και συμπληρώνει: «είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε ένα νέο επαναστατικό κράτος από τα κάτω που θα ‘ναι ο αληθινός μηχανισμός για το χτίσιμο του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα». Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τσάβες αναφέρονταν δημόσια στην ανάγκη ενός «νέου είδους σοσιαλισμού».