"Αν οι Καρχαρίες ήταν Άνθρωποι" του Μπέρτολτ Μπρέχτ

                 )

Κωστας Καζακος: Ο φασισμός γέννημα του καπιταλισμού

Η ανάκριση» του Πέτερ Βάις («Die Ermittlung», 1965), ορατόριο σε 11 ωδές, είναι ένα συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό και δριμύ κατηγορητήριο κατά του ναζισμού, που βασίστηκε στα πρακτικά της δίκης βασικών στελεχών του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης του Αουσβιτς. Το εμβληματικό, επίκαιρο αυτό έργο παρουσιάζει με επιτυχία στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», ο Κώστας Καζάκος, επικεφαλής ενός εξαιρετικού 12μελούς θιάσου, σε απόδοση - σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια Σταύρου Σ. Τσακίρη, σκηνικά - κοστούμια Θάλειας Ιστικοπούλου και φωτισμούς Θανάση Σταυρόπουλου. Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου. Βίντεο: Νάντια Σκούρτη. Εκτός από τον Κώστα Καζάκο συμμετέχουν οι ηθοποιοί με σειρά εμφάνισης: Παύλος Ορκόπουλος, Τζένη Κόλλια, Θόδωρος Γράμψας, Γιάννης Γούνας, Μαρία Τζάνη, Εύα Κοταμανίδου, Δημήτρης Καλατζής, Σπύρος Τσεκούρας, Κωνσταντίνος Καζάκος, Κώστας Μπάρας, Ευθύμης Ξυπολυτάς. Στο τέλος της παράστασης παρεμβαίνει ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, καταδεικνύοντας το φασισμό ως γέννημα του καπιταλισμού.

Ο Πέτερ Βάις παρουσίασε την «Ανάκριση», αφού παρακολούθησε τη δίκη της Φρανκφούρτης για το Αουσβιτς, που είχε την επίσημη ονομασία «Ποινική διαδικασία εναντίον του Μούλκα και άλλων» (20 Δεκέμβρη 1963 έως τις 20 Αυγούστου 1965). Ηταν η πρώτη μεγάλη δίκη που διεξήχθη από τη γερμανική Δικαιοσύνη εναντίον των ναζιστών εγκληματιών στην οποία κατέθεσαν 359 μάρτυρες, εκ των οποίων 248 επιζήσαντες του στρατοπέδου. Η δίκη γνώρισε τεράστια δημοσιότητα και ήδη πριν την απαγγελία των δικαστικών αποφάσεων στις 19 και 20 Αυγούστου 1965, ο Βάις αντλώντας υλικό από τα ντοκουμέντα της δίκης έδωσε μορφή σε ένα θεατρικό κείμενο, «που μας αναγκάζει» - μάς λέει ο Κώστας Καζάκος - «να ακολουθήσουμε ολόκληρη τη μαρτυρική πορεία, να φτάσουμε με τα τρένα στην αποβάθρα, να μπούμε στο στρατόπεδο από την αποκρουστική πύλη που είχε την επιγραφή "Η Εργασία Απελευθερώνει", να είμαστε παρόντες στα βασανιστήρια και στις εκτελέσεις στο "Μαύρο Τοίχο" και να φτάσουμε μπροστά στους φούρνους των κρεματορίων, όπου αποτεφρώθηκαν, μόνο στο συγκρότημα στρατοπέδων του Αουσβιτς, περίπου 1.500.000 άνθρωποι, απ' όλες τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Ενα μέγα πλήθος Εβραίων - ανάμεσά τους και 55.000 έως 60.000 Ελληνες Εβραίοι - ένα πλήθος κομμουνιστών και προοδευτικών διανοουμένων, ένας τεράστιος αριθμός Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου, από το Ανατολικό Μέτωπο, Αντιστασιακοί, Τσιγγάνοι, Ομοφυλόφιλοι και άλλες ομάδες πολιτών που "νόθευαν" το αίμα της Αρίας φυλής».

Μενελαος Λουντεμης: Ζωντανος θα πει περηφανος

ο Μενελαος Λουντέμης

Πολυγραφότατος, από τους πιο πολυδιαβασμένους Ελληνες συγγραφείς, ο επονομαζόμενος και Μαξίμ Γκόργκι της Ελλάδας, o Μενέλαος Λουντέμης (Δημήτρης Βαλασιάδης, το πραγματικό του όνομα), γεννήθηκε τo 1912, στην Αγία Κυριακή της Μικράς Ασίας και «έφυγε» από τη ζωή σαν σήμερα 22 Γενάρη το 1977.



Καρτερικός και αλύγιστος, αγωνίστηκε για όλα τα πανανθρώπινα ιδανικά, που συνοψίζονται στο έργο του. Εργα του, όπως τα μυθιστορήματα «Συννεφιάζει», «Οι κερασιές θα ανθίσουν φέτος» και το μπεστ σέλερ «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα» διαβάστηκαν πολύ από τη νεολαία τις δεκαετίες του '50, του '60 και του '70.


Στην Κατοχή, οργανώθηκε στο ΕΑΜ και διετέλεσε γραμματέας της οργάνωσης διανοουμένων. Κατά τον Εμφύλιο συλλαμβάνεται για τα «φρονήματα», δικάζεται για εσχάτη προδοσία και καταδικάζεται σε θάνατο. Το 1947, ο Λουντέμης συλλαμβάνεται και εξορίζεται στη Μακρόνησο, ενώ η γυναίκα του Εμυ με την τρίχρονη κόρη τους Μυρτώ εξορίζεται στη Χίο και μετά στο Τρίκερι.

Κώστας Καζάκος: Το λαϊκό κίνημα είναι ανίκητο

Μια αρκετά ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ, Κώστας Καζάκος, στον Γιάννη Λιάνη, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real mews.
Την παραθετουμε:

- Θυμάσαι άλλη εποχή τόση δυσώδη, τόσο σαρδανάπαλη; Θυμάσαι άλλη Ελλάδα τόσο χαμηλά;

- Ειλικρινά, όχι. Αν και πέρασα πολύ δύσκολα χρόνια από τα μικράτα μου. Βάρβαρα χρόνια. Μιλάω για οικογενειακές τραγωδίες. Αίμα, σκοτωμούς… Αλλά τίποτε χειρότερο από αυτό που ζούμε σήμερα. Γιατί αυτό που ζούμε σήμερα πιάνει όλο τον λαό. Κάποτε λέγαμε ότι στις δύσκολες εποχές ο λαός ενώνεται και κάνει θαύματα. Αλλά τώρα ο λαός φοβάται, δεν ενώνεται, είναι χυλός. Προσπαθώ να αναγνωρίσω τις αρετές του λαού μας. Αυτές τις αρετές που έφτιαξαν τα έπη, τους ηρωισμούς Πώς γίνεται και έγιναν όλα καπνός; Πού πήγαν η υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια και η αυτοθυσία; Τώρα ο λαός περιμένει σωτήρες, τρέφει φρούδες ελπίδες. Το πιπίλισμα της ελπίδας είναι το χειρότερο δηλητήριο. Με ελπίδες τρέφονται μόνο οι πεθαμένοι. Οι ζωντανοί θέλουν βεβαιότητες για το μέλλον των παιδιών τους.

Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Κ.Μαρξ

Ακόμα κι εδώ, όπως πάντοτε, ο Sancho είναι άτυχος στα πρακτικά του παραδείγματα. Σκέφτεται ότι κανένας δε θα μπορούσε «να κάνει στη θέση σου τις μουσικές σου συνθέσεις, να φτιάξει τους πίνακες που σχεδίασες. Κανείς δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει τα έργα του Ραφαήλ». Αλλά ο Sancho θα ’πρεπε να ξέρει ότι κάποιος άλλος, κι όχι ο Μότσαρτ, έγραψε και σύνθεσε το μεγαλύτερο μέρος του Requiem του Μότσαρτ, ότι ο Ραφαήλ «εκτέλεσε» προσω­πικά το μικρότερο μέρος των τοιχογραφιών του.

Αυτός φαντάζεται ότι οι αποκαλούμενοι οργανωτές της εργασίας θέλουν να οργανώσουν την ολική δραστηριότητα του κάθε ατόμου, ενώ ακριβώς αντίθετα αυτοί κάνουν διά­κριση μεταξύ της άμεσα παραγωγικής εργασίας, που οργα­νώνεται, και της μη άμεσα παραγωγικής εργασίας. Αλλά σε τούτα τα έργα αυτοί δε σκέφτονται, όπως φαντάζεται ο Sancho, ότι ο οποιοσδήποτε θα ’πρεπε να εργάζεται στη θέση του Ραφαήλ, αλλά ότι οποιοσδήποτε έχει τα προσόντα του Ραφαήλ πρέπει να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί ανεμπόδιστα.

Όταν ψάχνεις να προσβάλλεις τα 95χρονα ενός κόμματος...

Αναδημοσιεύω αυτούσιο άρθρο του Κ. Βούλγαρη στο Left.gr:

Το ΚΚΕ και η ποίηση...

Ένα σχόλιο του Κώστα Βούλγαρη για την «έμμετρη ποίηση»...

Διαβάζουμε στη διακήρυξη της Κ.Ε. του ΚΚΕ, όπου περιλαμβάνεται το πενταετές πλάνο εκδηλώσεων, με αφορμή τα 95 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος, εκδηλώσεις που θα διαρκέσουν μέχρι τη συμπλήρωση της εκατονταετηρίδας:
«Διοργάνωση του 5ου Επιστημονικού Συνεδρίου του ΚΚΕ στο τέλος του 2017, αφιερωμένου στην προσφορά του Κόμματος στη λογοτεχνία (πεζή και έμμετρη)».
Προφανώς οι συντάκτες του κειμένου, κάνοντας τη διάκριση της λογοτεχνίας σε «πεζή και έμμετρη» εννοούν τη διάκριση πεζογραφίας και ποίησης. Όμως η ποίηση, ήδη από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του ΚΚΕ, έχει πάψει να είναι έμμετρη...

Ορισμένες σκέψεις για τα βιβλία του Νταν Μπράουν: Τα «τάγματα», οι «κώδικες» και η «κόλαση» ενός σάπιου συστήματος

Ορισμένες σκέψεις για τα βιβλία του Νταν Μπράουν

«Παραμύθια !!!» θα μπορούσε να αναφωνήσει ο αναγνώστης των βιβλίων του συγγραφέα Νταν Μπράουν, και δε θα διαφωνούσε κανείς εύκολα, λαμβάνοντας υπόψη την ενίοτε υπερβολικά, «χολιγουντιανή» εξέλιξη της μυθοπλασίας.

Είναι όμως μόνο «παραμύθια» τα έργα του Νταν Μπράουν ή αντανακλούν κάτι σημαντικότερο με το οποίο αξίζει να ασχοληθεί κανείς, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο συγγραφέας συμπεριελήφθη το 2005 στον κατάλογο του περιοδικού «Τime» με τους 100 ανθρώπους που επηρεάζουν τον κόσμο;

Οι απόψεις του Μπράουν αναπτύσσονται κυρίως στα τέσσερα βιβλία του «Illuminati» («Πεφωτισμένοι»), «Ο Κώδικας Ντα Βίντσι», «Χαμένο Σύμβολο» και «Inferno» («Κόλαση»), ενώ τα άλλα δύο «Αρκτικός Κύκλος» και «Ψηφιακό Οχυρό» ρίχνουν περισσότερο βάρος στην περιπέτεια, με την υποσημείωση όμως, πως στο «Ψηφιακό Οχυρό» οι πληροφορίες που δίνει ο Μπράουν δεν είναι και τόσο, ή μόνο «μυθιστορηματικές», καθώς, όπως ο ίδιος σημειώνει, στη συγγραφή του βιβλίου συνέβαλαν με ανώνυμες επιστολές τους δύο «άγνωστοι πρώην κρυπτογράφοι της NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας)» των ΗΠΑ.

«Η ζωή θα σε πει σύντροφο, τα έργα σου θα σε κάνουν σύντροφο, να αξίζουν τα έργα σου»

«Ανάμεσα σε τόσες νύχτες, τόσους βράχους, τόσους σκοτωμένους - είπε - εσύ Επανάσταση, μας άνοιξες τις φαρδιές λεωφόρους/ για μια πανανθρώπινη συνάντηση. (…)/ Αν τίποτ' άλλο δεν κερδίσαμε, - είπε - μάθαμε τουλάχιστον/ πως αύριο θα συναντηθούμε (…)»

Το 1972, ο Πάμπλο Νερούδα, όταν παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, δήλωσε:«Ξέρω κάποιον άλλο με περισσότερα προσόντα γι' αυτή την τιμή: τον Γιάννη Ρίτσο». Ο Ρίτσος δεν τιμήθηκε ποτέ με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τιμήθηκε με φυλακίσεις, με εξορίες και εκτοπίσεις. Ο Ρίτσος, για τον οποίο ο Παλαμάς έγραψε εκείνο το περίφημο «παραμερίζουμε, ποιητή, για να περάσεις», που ο Αραγκόν έβλεπε στην ποίησή του «το βίαιο τράνταγμα μιας μεγαλοφυΐας», που ο Λειβαδίτης μιλούσε για μια ποίηση ενός κόσμου που «γίνεσαι ικανός και να πεθάνεις ακόμα για έναν τέτοιο κόσμο», άφησε στους άλλους να απαντήσουν στο ερώτημα: Ήταν ποιητής γιατί ήταν κομμουνιστής ή ήταν κομμουνιστής γιατί ήταν ποιητής; Ο ίδιος ποτέ δεν τα ξεχώρισε. «Ο,τι είμαι κι ό,τι έχω σας το χρωστάω», είχε πει απευθυνόμενος στον Χαρίλαο Φλωράκη και στο ακροατήριο της εκδήλωσης για τα 75χρονα του ποιητή που διοργάνωσε προς τιμήν του το ΚΚΕ. Ο Ρίτσος πορεύτηκε κρατώντας «πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου» κατά την προτροπή του Σολωμού. Ήξερε ότι «ο δρόμος ο πιο μακρινός είναι ο πιο κοντινός». Ήξερε ότι «η ζωή θα σε πει σύντροφο, τα έργα σου θα σε κάνουν σύντροφο, να αξίζουν τα έργα σου», όπως έλεγε. Κι ο Ρίτσος ήταν απ’ αυτούς που ό,τι έλεγε το έπραττε κιόλας: «(…) να μην κάνεις κατάχρηση της εξουσίας που σου δόθηκε στ’ όνομα του μεγαλύτερου ιδανικού της ελευθερίας, να μην κάνεις κατάχρηση περιαυτολογίας στ’ όνομα του αντιατομισμού, να μην κάνεις αγώνα προσωπικής επικράτησης στ’ όνομα της σεμνής, ανώνυμης μάζας», ήταν τα λόγια του προς όσους (έκαναν ότι) δεν καταλαβαίνουν.

Με μαζική συμμετοχή έγινε η συναυλία στη Ζώνη του Περάματος

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Κυριακής η συναυλία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος με θέμα: «Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον. Δε θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον». Η συναυλία διοργανώθηκε στο πλαίσιο της 7ης εικαστικής έκθεσης «Άνθρωποι, Χρώμα + Σίδερο» που εγκαινιάστηκε την περασμένη Παρασκευή μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.

Πλήθος κόσμου στα εγκαίνια της έκθεσης «Άνθρωποι, Χρώμα + Σίδερo» στη Ζώνη Περάματος

Πλήθος κόσμου από τις εργατογειτονιές του Πειραιά και της Αθήνας παραβρέθηκε στα εγκαίνια της 7ης Εκθεσης Εικαστικών Τεχνών και Φωτογραφίας «Ανθρωποι, Χρώμα και Σίδερo», που έγιναν το απόγευμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Στην έκθεση συμμετέχουν συνολικά 250εικαστικοί καλλιτέχνες (ζωγράφοι, γλύπτες, χαράκτες κλπ.), φωτογράφοι, ενώ στις παράλληλες εκδηλώσεις περιλαμβάνονται θεατρικά και μουσικά σχήματα.

«Άνθρωποι, Χρώμα + Σίδερο» - Για 7η φορά η εικαστική έκθεση στο Πέραμα

Επίσκεψη μαθητών στην περσινή έκθεση στη Ζώνη

Κάλεσμα προς τους εργαζόμενους να επισκεφθούν και να στηρίξουν ακόμη περισσότερο τη φετινή 7η Έκθεση Εικαστικών Τεχνών και Φωτογραφίας «Άνθρωποι, Χρώμα + Σίδερo» που πραγματοποιείται μέσα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, από τις 11 μέχρι τις 20 Οκτώβρη, πάντα με ελεύθερη είσοδο και πάντα με το σύνθημα «Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του».

Μάνος Κατράκης: Πάντα θα κατοικεί στη μνήμη μας

Σήμερα συμπληρώνονται 29 χρόνια από την απώλεια του μεγάλου ηθοποιού, του αλησμόνητου, ακριβού συντρόφου μας Μάνου Κατράκη. Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Μάνος Κατράκης υπήρξε υπόδειγμα γενναίου αγωνιστή, σταθερού, ασυμβίβαστου και συνειδητού κομμουνιστή και μοναδικά υπέροχου καλλιτέχνη. Η παλικαριά του Μάνου Κατράκη, η αγάπη και ο μόχθος για τη ζωή, τον αγώνα, την τέχνη, η δύναμή του, η εργατικότητά του, η σεμνότητά του, η αταλάντευτη πολιτική του στάση, είναι μερικά από τα επίγεια χαρίσματά του, που θα κατοικούν πάντα στη μνήμη μας, διατηρώντας ανεξίτηλη την εικόνα, που ούτε ο θάνατος μπορεί να αλλοιώσει. Δίδαξε και «ποίησε» ήθος πάνω στη θεατρική σκηνή, αλλά και στην καθημερινή «σκηνή» του αγώνα, στο Μακρονήσι, στον Αϊ - Στράτη, στην Ικαρία. Και το θέατρο είναι φτωχότερο χωρίς αυτόν, αλλά και η απουσία του μεγάλη από το δρόμο του αγώνα.

πηγη: Ριζοσπαστης

Οι Dason και Afaza μιλουν σε συνεντευξη τους στο Ριζοσπαστη για το βράδυ της δολοφονίας του Παυλου Φυσσα

Οι Dason και Afaza στη σκηνή της συναυλίας που έγινε την Τετάρτη στο Σύνταγμα

«Εργάτης είσαι, κάνε απεργία και άσε τις καριέρες, αγωνίσου με την τάξη σου, να 'ρθούν ωραίες μέρες...».



Οι στίχοι τους είναι εμπνευσμένοι από το δίκιο του εργάτη, αφού σε εργατοοικογένειες μεγάλωσαν και οι ίδιοι. Λένε πως θέλουν να συμβάλουν κι από αυτό το μετερίζι, μέσα από τη μουσική «χιπ χοπ», στην ανάπτυξη των αγώνων του νεολαιίστικου και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ενάντια στο σάπιο καπιταλισμό, που, μαζί με την εκμετάλλευση, γεννά το φασισμό. Που οπλίζει το χέρι δολοφόνων, όπως του χρυσαυγίτη που σκότωσε το φίλο τους και επίσης μουσικό, Παύλο Φύσσα, πριν από λίγες μέρες στο Κερατσίνι.

Συλλαλητήρια και συναυλίες την Τετάρτη ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή από φοιτητές, μαθητές, ανέργους, νέους εργαζόμενους

Συλλαλητήρια και συναυλίες σε όλη τη χώρα ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή θα γίνουν την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη από φοιτητές, μαθητές, ανέργους και νέους εργαζόμενους.

Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια και θα ακολουθήσει αντιφασιστική συναυλία στις 2 το μεσημέρι στο Σύνταγμα. Στησυναυλία έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής συμμετοχή οι Θάνος Μικρούτσικος, Ρίτα Αντωνοπούλου, Μίλτος Πασχαλίδης, Χρήστος Θηβαίος, Πάνος Μουζουράκης, Kollektiva,Afaza, Dason.

Η αφιέρωση των KollektivA στον Παύλο Φύσσα στο 39ο Φεστιβάλ ΚΝΕ

πηγη: Redfly Planet

Τριάντα ένα χρόνια χωρίς τον Μάνο Λοΐζο

Πέρασαν 31 χρόνια από το πρόωρο φευγιό του Μάνου Λοΐζου.

Ήταν πικρή η 17η Σεπτέμβρη 1982 (μέρες του 8ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», που πάντα τιμούσε με την παρουσία του) όταν το σκληρό μαντάτο ανέφερε ότι ο Λοΐζος έφυγε από τη ζωή σε ένα νοσοκομείο της Μόσχας σε ηλικία μόλις 45 ετών.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 22 Οκτώβρη 1937.

Βραδιά που μοιάζει με Γούντστοκ στην ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή

Τρείς μήνες μετά το μαύρο στην ΕΡΤ διοργανώνεται μεγάλη συναυλία στο ραδιομέγαρο με τη συμμετοχή δεκάδων καλλιτεχνών

11 Ιουνίου 2013. Η κυβέρνηση αποφασίζει να κλείσει την ΕΡΤ. Τρεις μήνες μετά στις 11 Σεπτεμβρίου 2013 η ελληνική ραδιοφωνία και οι εργαζόμενοι της συνεχίζουν να παράγουν πλήρες πρόγραμμα με πάθος, επαγγελματισμό και αυτοθυσία. Ο καλλιτεχνικός κόσμος κάθε μέρα τρεις μήνες τώρα έκανε αισθητή την παρουσία του.
Για πρώτη φορά, 35 από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες ενώνουν τις φωνές τους για το ραδιόφωνο, στη συναυλία της χρονιάς στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή!
Συμπράττουν αλφαβητικά: ΒΕΤΤΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΦΟΙΒΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΔΡΟΓΩΣΗΣ ΣΤΑΘΗΣ, ENCARDIA , ΖΙΩΓΑΛΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΖΟΥΔΙΑΡΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΘΗΒΑΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ, ΚΟΤΣΙΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΛΕΙΒΑΔΑΣ ΚΩΣΤΑΣ, LOCOMONDO, ΜΑΝΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ ΚΩΣΤΗΣ, MAGIC DE SPELL, ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΝΟΤΗΣ, ΜΗΛΙΩΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ ΘΑΝΟΣ, ΜΙΤΖΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΝΑΤΑΣΣΑ, ΝΕΓΚΑ ΓΙΩΤΑ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΚΗΣ, ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ ΜΙΛΤΟΣ, ΡΙΖΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΡΟΥΣ, ΣΤΟΚΑΣ ΜΠΑΜΠΗΣ, ΤΟΣΙΚΙΑΝ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΤΣΑΙΡΕΛΗ ΜΟΡΦΩ, ΤΣΑΚΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ, ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ, ΧΑΡΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ..
Τη βραδιά που αρχίζει νωρίς, στις 19.30 και θα ολοκληρωθεί άγνωστο πότε (! ) συντονίζει και παρουσιάζει ο Πάνος Χρυσοστόμου.
Ένα πρόγραμμα με την υπογραφή και το κύρος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

πηγη: Επίκαιρα

Μουσική απάντηση στο φασισμό

Μπορεί η απάντηση στο φασισμό να είναι το τραγούδι; Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που έθεσαν οι «KollektivA» και η «Ελληνοφρένεια» στις αρχές του έτους. Και απάντησαν καταφατικά. Πίστεψαν ότι το τραγούδι μπορεί να μην είναι η κυρίαρχη απάντηση, η πρώτη απάντηση ή η τελειωτική. Πάντως, το τραγούδι είναι μία απάντηση. Ειδικά σε αυτήν την εποχή, που όλοι καλούνται να πάρουν θέση, σε δεκάδες προκλήσεις. Κάλεσαν δημιουργούς να ενώσουν τη φωνή τους, το στίχο τους και τη μουσική τους, σε μια συλλογή αντιφασιστικών τραγουδιών και συνάντησαν πολύ θερμή ανταπόκριση. Η «Phonograph» με χαρά συνέβαλε στην ολοκλήρωση αυτής της προσπάθειας και αποτέλεσμα είναι το διπλό cd με τίτλο «Μία απάντηση».

19/8/1936: Δολοφονία του Federico Garcia Lorca

Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου του 1936, ήρθε το τέλος για τον κορυφαίο ποιητή, ζωγράφο, δραματουργό και θεατρικό σκηνοθέτη, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκτελέστηκε στο Βίθναρ της Ισπανίας από παραστρατιωτικούς οπαδούς του Φράνκο που έθαψαν τη σορό του, μαζί με άλλα τρία άτομα που εκτέλεσαν εκείνη την αυγή σε ομαδικό τάφο.



Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Λόρκα εκτελέστηκε στο Αλφακάρ και πολλοί πίστευαν ότι είχε ταφεί στην περιοχή αυτή, μαζί με άλλους εκτελεσθέντες.Πέρυσι, οι αρχές της Ανδαλουσίας διέταξαν το άνοιγμα του συγκεκριμένου τάφου, κατόπιν αιτήματος των οικογενειών των άλλων πέντε ανθρώπων που πιθανολογείτο ότι είχαν ταφεί εκεί. Από την ανασκαφή και την έρευνα που έγινε στο χώρο όμως δεν βρέθηκε τίποτα.

Στου Αρκτουρου τα γραφεία

πηγη: my crazy creations via Κοκκινος Ανεμος