Ο Άδωνις Γεωργιάδης και ‘‘Οι άντρες των SS (που) απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής’’…

του Νίκου Μπογιόπουλου

Πρώτο: Σε αυτή τη χώρα είμαστε λίγοι. Και ως εκ τούτου λίγο – πολύ γνωριζόμαστε…

Δεύτερο: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, υπουργός (!) Υγείας (!!!), «σιχαίνεται τους κομμουνιστές». Ο Τάκης Μπαλτάκος (στον οποίο δοθείσης ευκαιρίας θα επανέλθουμε), γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και στενός συνεργάτης του Σαμαρά, «γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής». Ο άλλος, στενός φίλος κι αυτός του Σαμαρά, αποτυχημένος πολιτευτής στις εθνικές εκλογές και τώρα ερωτοτροπών με το ευρωκοινοβούλιο, τα ίδια. Κατά τα λοιπά ο κ.Σαμαράς είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων»…

Τρίτο: Η ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματα που τρέφει για τους κομμουνιστές προέκυψε στον Αδωνι Γεωργιάδη λόγω των γεγονότων που έλαβαν χώρα στην εκδήλωση στην Βρετανία. Στην συγκεκριμένη εκδήλωση ο κύριος υπουργός προσκλήθηκε από τον πρόεδρο του «Hellenic Society of Imperial College» και υπεύθυνο Τύπου της ΟΝΝΕΔ Μεγάλης Βρετανίας, κ.Μιχάλη Ντιναλέξη. Ο κ.Μιχάλης Ντιναλέξης είναι το ίδιο πρόσωπο που σε χαριτωμένο άρθρο του στις 28/11/2012 υπό τον τίτλο «H ιδεολογική ηγεμονία της δεξιάς είναι κοντά» (ολόκληρο το κείμενο στοhttp://orthografos.blogspot.co.uk/2012/11/h.html) ανάμεσα στα άλλα έγραφε: «Η συμβολή της Χρυσής Αυγής στην αλλαγή αυτή προς την ηγεμονία της δεξιάς είναι αξιοσημείωτη. Απάλλαξε τον κεντροδεξιό χώρο από την κατηγορία του "φασισμού", ενώ η παρουσία της δημιουργεί ένα σημαντικό αντίβαρο στην αριστερά σε πολλά θέματα, όπως κυρίως τα εθνικά. Η δε απειλή της δράσης της ασκεί πιέσεις αντίθετες με αυτές της αριστεράς όσον αφορά την λύση προβλημάτων όπως η λαθρομετανάστευση, ωθώντας την κυβέρνηση να παρακάμψει την αριστερά και να δράσει προς την λύση τους»...

Δημήτρης Γόντικας: «Το αίμα έτρεχε ακατάσχετα...» (1974 - Μαρτυρίες από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας)

Συγκλονιστικά ντοκουμέντα είναι οι μαρτυρίες αυτών που δοκίμασαν τα φοβερά βασανιστήρια της χούντας, παντού όπου στήθηκε και δούλεψε ο αδίσταχτος αυτός μηχανισμός. Απλοί άνθρωποι, που δεν προσκύνησαν τη χούντα, φοιτητές, εργάτες, αγρότες κλπ, όλοι δοκίμασαν το φοβερό αυτό μηχανισμό που είχε στηθεί από χρόνια και που με την καθοδήγηση των αμερικάνικων πρακτόρων και υπηρεσιών τον είχαν εκσυγχρονίσει με μοντέρνα μέσα, σύνεργα και μεθόδους… Μετά το ματοκύλισμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τα κρατητήρια της ΕΣΑ, το υπόγειο γκαράζ της Γενικής Ασφάλειας, τα μπουντρούμια των στρατιωτικών φυλακών στο Μπογιάτι γέμισαν ασφυκτικά από φοιτητές, εργάτες και άλλους δημοκρατικούς πολίτες οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη. Όπως αποκαλύφτηκε και αργότερα, μετά την πτώση της χούντας, στη δίκη των βασανιστών, μεγάλος αριθμός στελεχών του χουντικού κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού, αλλά και απλοί αστυνομικοί, στρατιωτικοί, φαντάροι και γιατροί ρίχτηκαν σαν ύαινες πάνω στους αλυσοδεμένους αγωνιστές και τους σακάτεψαν με φριχτά βασανιστήρια, που μόνο αρρωστημένα μυαλά μπορούσαν να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν.

Και πάλι για τους νεκρούς τού Πολυτεχνείου

- Όπως είπε και στην απολογία του, ο Παπαδόπουλος ήταν θιασώτης τής δημοκρατίας και ήθελε να κάνει εκλογές. Δυστυχώς, όμως, οι αμερικάνοι δεν ήθελαν κάτι τέτοιο και του έστησαν την εξέγερση στο Πολυτεχνείο για να τον ξεφορτωθούν.
- Το τανκ στο Πολυτεχνείο δεν πάτησε ούτε νύχι φοιτητή.
- Δεν υπήρξε κανένας νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο.
- Όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν από πυρά ελεύθερων σκοπευτών που υπάκουαν σε εντολές των αμερικανών, οι οποίοι ήθελαν να ρίξουν τον Παπαδόπουλο.

Το Πολυτεχνείο και οι κυρίαρχες ιστορικές αφηγήσεις

Κάποιος άνθρωπος με στοιχειώδη μαρξιστική, διαλεκτική ωριμότητα γελάει με τις ιστορικές αναλύσεις των φορέων της κυρίαρχης αστικής τάξης. Αυτοί όμως έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι. Έχουν κατορθώσει, όχι μόνο να γράψουν την ιστορία όπως θέλουν, αλλά μαζί της να γράψουν και την υποτιθέμενη απάντηση στην κυρίαρχη ιστορική αφήγηση. Η ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού του προβλήματος.

 Στεφάνι στο Πολυτεχνείο κατέθεσε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

πηγη: 902

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

Η επίδραση του εργατικου κινήματος 

Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1973, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, ορόσημο της λαϊκής πάλης, σε μια από τις δύσκολες περιόδους της νεότερης Ιστορίας του λαϊκού μας κινήματος. Σαν τέτοιο ορόσημο μπορεί να σηματοδοτεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας την αντίσταση και την ανυποταγή. Ενας λαϊκός ξεσηκωμός, τα όρια του οποίου δε χωρούν στα στενά πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, που μπορεί να αλλάζει το μανδύα της κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης αυτής της άθλιας κοινωνίας με φασιστικά καθεστώτα και χούντες, δηλαδή της δικτατορίας των μονοπωλίων, αλλά με τον ίδιο πάντα σκοπό: Την εξουσία πάνω στην εργατική τάξη και στο λαό, για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης.

Σαράντα χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό λαού και νεολαίας το Νοέμβρη 1973

πηγη: 902

«Φωνή της Αλήθειας»: Σατυρικό χρονικό «Βίοι παράλληλοι ή το φιλέτο» για τα σκάνδαλα της χούντας

Το σατυρικό χρονικό «Βίοι παράλληλοι ή το φιλέτο»μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό «Φωνή της Αλήθειας» και αναφέρεται στο σκάνδαλο των κρεάτων που ξέσπασε το 1972 και έμεινε γνωστό ως «σκάνδαλο Μπαλόπουλου».