Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

God on the dock






«Είμαι ένας άνθρωπος του λαού, μόνο οι άνθρωποι έχουν σημασία.» (Bill Shankly)[1]

25/ 09/1995

Εργάτες μίας εκ των ιδιωτικών θυγατρικών εταιρειών (Torside) οι οποίες δραστηριοποιούνται στο λιμάνι του Liverpool, διατάσσονται να δουλέψουν περισσότερες ώρες από το κανονικό τους ωράριο, χωρίς ωστόσο να λάβουν προβλεπόμενη αποζημίωση. Αρνούνται διαμαρτυρόμενοι, και μέσα στην ίδια μέρα απολύόνται και οι 80. Τρείς μέρες αργότερα, προβαίνουν σε πικετοφορία και αποκλεισμό του λιμανιού. Οι 329 εργαζόμενοι της κρατικής Mersey Docks and Harbour Company, αρνούνται να σπάσουν τον απεργιακό κλοιό των συναδέλφων τους και να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των εργοδοτών, αντιλαμβανόμενοι και συμπαραστεκόμενοι στο δίκαιο των αιτημάτων τους. Απολύονται στο σύνολό τους. Μάλιστα, η εργοδοσία δε χάνει στη κυριολεξία ούτε μία μερα, αφού μέσα στις επόμενες 24 ώρες υπάρχουν αγγελίες για τις θέσεις εργασίας των απεργών σε τοπικά έντυπα.



Ο αγώνας των λιμενεργατών για δικαίωση ξεκινάει λοιπόν, ένας αγώνας ο οποίος θα διαρκέσει για περίπου δυόμιση χρόνια και θα πλαισιωθεί από κινήσεις αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον κόσμο: λιμενεργάτες από άλλες χώρες, εργάτες διαφορετικών κλάδων, ποδοσφαιριστές εκατομμυρίων, τραγουδιστές και συγκροτήματα.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Το ύστατο χαίρε σε εναν απο τους μεγαλύτερους μάγκες της παγκόσμιας ιστοριας




Η είδηση για το θανατο του ηγέτη της Κουβανέζικης επανάστασης Φιντελ Καστρο καθε αλλο παρα σαν κεραυνος εν αιθρία μπορεί να χαρακτηριστεί. Αλλωστε ο ίδιος ο Φιντελ είχε φροντίσει να αποχαιρετήσει το λαό του στο πρόσφατο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος.  Σε κάθε περ'ιπτωση ομως η απώλεια ενος τέτοιου ανθρώπου αποτελεί απο μόνη της μια τεράστια απώλεια σε επίπεδο συμβολισμών.
Πολλοί είναι εκείνοι που θα διαφωνήσουν με το Φιντελ Καστρο ειτε λόγω ιδεολογικής διαφοροποίησης ειτε ενδεχομένως για τις ανατροπες που εχουν δρομολογηθεί στο σύστημα της χώρας τα τελευταια χρόνια. Εκείνο όμως που δε μπορεί να αμφισβητηθεί απο κανέναν είναι οτι πρόκειται για ενα ηγέτη που ήταν μπροστάρης στον αγώνα του λαού  του για ανεξαρτησία, χωρίς να λυγίζει στις στερήσεις απο τον οικονομικο στραγγαλισμό ελεω του εμπαργκο. Για πολλές δεκαετίες αυτο το μικρό νησι της Καραιβικής τα εβαλε με την παγκόσμια υπερδύναμη και αρνήθηκε πεισματικά να γίνει υποχείριο της.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Ειναι στιγμές που το να καταθέσει κανείς την άποψη του καθίσταται πολύ δύκολο λόγω των συναισθημάτων που τον κατακλύζουν. Πώς αλήθεια να μπορέσει να συγκρατήσει κανεις την οργή, την αηδία και την αγανάκτηση του και να βάλει πεντε αράδες στη σειρά, οταν βλέπει να ετευλίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να υποτιμάται η αξία της ανθρώπινης ζωής; Ο τίτλος της ανάρτηση κάλλιστα θα μπορύσε να είναι και : Η είδηση ενος προναγγελθέντος θανάτου. Το αυτό βέβαια αναφορικά με τα όσα διαδραματίστηκαν χτες το βράδυ στη Μόρια της Λέσβου.




Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Συνοπτικο σχόλιο για την κυρίαρχη τάση στην πολιτική ζωή της χώρας

Πολυς λόγος έγινε τις τελευταίες μέρες για την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία εκνευρισμένος ζήτησε την αλλαγή στάσης των συνέδρων στην εκλγή των μελών της Κ.Ε του κόμματος.  Δε θα μπούμε στον κόπο να σχολιάσουμε τη δημοκρατικότητα της κίνησης αυτής καθοτι δεν μας εκπλήσσει η σταση του αφενος, και αφετέρου επιβραβεύτηκε απο τους συνέδρους του κόμματος που ήταν και οι πλέον αρμόδιοι να την κρίνουν.






Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Οτι αρχιζει ωραίο τελειώνει με πόνο

Στην πρώτη περιόδο της διακυβέρνησης του ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μια σειρα απο συμβολικές ενέργειες προεκιμένου να καταδείξει τη διαφορετικοτητα του απο τους προηγούμενους. 

  • Και να σου και η αφαίρεση των κιγκλιδωμάτων απο τη βουλή





  • Και παρε πόζα τον ηγέτη που μπορεί και κινείται με άνεση ανάμεσα στους πολίτες της χώρας χωρίς ασφάλεια και ενίοτε να έχει και τα τυχερά του απολαμβάνοντας τη λατρεία απο τις groupies του.







Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Συνεχίζοντας σήμερα απο το σημείο που σταματήσαμε την τελευταία φορα θα επιδιώξουμε μια βαθύτερη ανάλυση της πολιτικής συμπεριφοράς της ελληνικής κοινωνίας δίνοντας τη δική μας ερμηνεία στις πολιτικές της επιλογές. Το δημοψήφισμα εξελίχτηκε σα σκωτσέζικο ντους οπου τη μια στιγμή μια σημαντική μερίδα των υποστηρικτών του ΟΧΙ πανηγύριζε για το αποτέλεσμα, το κύμα ομως ενθουσιασμού διαδέχτηκε η παγωμάρα απο την ανακοίνωση της νεας συμφωνίας.  Αυτή η μετάπτωση στη διάθεση μεγάλης μερίδας του κοινωνικού συνόλου  οδήγησε πολλούς στο συμπέρασμα πως αυτό θα εκφραστεί και μέσω της ψήφου στις εκλογές που θα ακολουθούσαν.

          

Το εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτέμβρη του 2015 όμως διέψευσε πανηγυρικά οσους πίστευαν πως το άκρον άωτον της πολιτικής απάτης απο την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε και πολιτικό κόστος. Το εκλογικό σώμα στην πλειοψηφία του στήριξε εκ νέου το κυβερνών κόμμα αποδεικνύοντας πως όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν ικανά να κλονίσουν την πίστη τους σε αυτό. Η μόνη διαφοροποίηση είχε να κάνει με μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του Γενάρη του 2016 η οποία επέλεξε το δρόμο της αποχής για να εκφράσει τη δυσφορία της για τους χειρισμούς της κυβέρνησης.




Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Η μαχη εναντια στη βαρεμαρα και το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Η μαχη ενάντια στη βαρεμάρα


Εχει περάσει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που καταθέσαμε την άποψη μας απο το διαδικτυακό αυτο μετερίζι η εξέλιξη των πραγμάτων όμως σε τίποτα δε διαφέρει απο εκεί που τα αφήσαμε. Η ισοπέδωση των κοινωνικών κατακτήσεων παει χέρι χέρι με το ξεπούλημα και των τελευταίων (κρατικών) ασημικών την ίδια ώρα που η κοινωνία ψάχνει τρόπους να σταθεί στα πόδια της μεσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται χωρίς όμως να αμφισβητεί επι της ουσίας την κυρίαρχη πολιτική.

Η αφορμή για την παρούσα ανάρτηση μας δόθηκε απο την συμπλήρωση προ ολίγων ημερών ενός χρόνου απο τη διενέργεια του δημοψηφίσματος.  Σε αντίθεση με την πεπατημένη που ακολουθείται σε αυτές τις περιπτώσεις δε θα μπούμε στον κόπο να εστιάσουμε στην κωλοτούμπ α του  ΣΥΡΙΖΑ. Το αυτό άλλωστε είναι το πλέον σύνηθες απο τη στιγμή που ο εν λόγω πολιτικός σχηματισμός ανέλαβε την εξουσία. Το πρωτότυπο σε οτι έχει να κάνει με το ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να βρούμε κάποια πολιτική του πρόταση στην οποία να έμεινε συνεπής.  Ουτε ακόμα θα σταθούμε σε όλους εκείνους που ενεκα της πολιτικής τους απειρίας πίστεψαν για μια νύχτα πως ανέτρεψαν την κατάσταση και την αμέσως επόμενη μέρα μπήκαν με συνοπτικές διαδικασίες πιο βαθιά στο μαντρί της κυρίαρχης πολιτικής. Το χρήσιμο μάθημα στην προκειμένη περίπτωση είναι οτι με πορδές δε βάφονται αυγά και η ανατροπή δεν επιτυγχάνεται μεσω μιας ψήφου.


Η αλήθεια είναι οτι η συμπλήρωση ενός χρόνου απο το δημοψήφισμα  μας δημιούργησε ενα συναίσθημα ραθυμίας. Ο λόγος δεν είναι άλλος απο το γεγονός πως το δημοψήφισμα  αποτέλεσε για πολλοστή φορά δικαίωση εκείνης της  πολιτικής ανάλυσης που παίρνει τα δεδομένα τα βάζει σε μια σειρά και καταλήγει σε πολιτική εκτίμηση της κατάστασης χωρίς να παρασύρεται η να αναλώνεται σε παράτες και ταρατατζούμ. Το αυτό βέβαια δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των  κομμουνιστών αλλα και όλων εκείνων γενικότερα που προσπαθούν να προσεγγίσουν την πραγματικότητα οπως ειναι και οπως θα ήθελαν να είναι.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τη διάθεση μας κινήθηκε, κατα την άποψη μας, και η ανακοίνωση του Κ.Κ.Ε για τη συμπλήρωση ενος χρόνου απο το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Η ανακοίνωση δεν κάνει τίποτα περισσότερο απο το να επισημαίνει τα αυτονόητα που εν προκειμένω δεν είναι το σοου που έδωσαν οι διαφορετικές εκδοχές των υποτακτικών της άρχουσας τάξης, αλλά τα πεπραγμένα τους που δεν είναι άλλα απο την ψήφιση του 3ου μνημονίου. Η εντύπωση που μας δημιουργήθηκε διαβάζοντας την ανακοίνωση είναι ο συντάκτης την έγραψε περισσότερο απο καθήκον παρα γιατί θεωρούσε πως το όλο θέμα ήταν άξιο σχολιασμού.  Για να λέμε και την πάσα αλήθεια βέβαια κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρα αναπάντεχο είναι αν αναλογιστούμε πως καλείσαι να σχολιάσεις κάτι για το οποίο ήξερες οτι θα συμβεί,το κατέδειξες και κατόπιν απλά μετρούσες αντίστροφα μέχρι να συμβεί το μοιραίο. Την ίδια ώρα που η πλειοψηφία των γύρω σου κινούταν σε μια παράλληλη πραγματικότητα οπου πίστεψε για μια στιγμή πως  μπορούσε να κλυδωνίσει το σύστημα χωρίς να το αμφισβητήσει στην ουσία του. Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν για πολλοστή φορά, σε ενα μοτίβο που επαναλαμβάνεται με συνέπεια χρόνια τώρα και το μόνο που δεν αλλάζει είναι η στάση της κοινωνίας, σε ενα μοτίβο οπου όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...

        


Εύλογα λοιπόν και ο συντάκτης της ανακοίνωσης την έγραψε απο καθήκον χωρίς να επισημαίνει παρα τα απολύτως προφανή χωρίς καν να μπει στον κόπο να σχολιάσει τη  φαρσοκωμωδία που λάμβανε χώρα   στα Μ.Μ.Ε απο τα άλλα κόμματα.  Εκείνο όμως που λείπει απο την ανακοίνωση είναι μια κριτική απέναντι στη συνολική στάση της κοινωνίας. Οχι μόνο με βάση τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, άλλωστε το να εστιάσει κανείς αποκλειστικά σε αυτό χωρίς να το εντάσσει στη γενικότερο κλίμα όλης εκείνης της περιόδου συνιστά αποσπασματική προσέγγιση, αλλα κυρίως με τα όσα ακολούθησαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Με αυτό το θέμα όμως θα συνεχίσουμε στο δεύτερο μερος της ανάρτησης.


Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Στη μηχανή του κιμά





Ενα απο τα ζητήματα που κυριαρχούν στην καθημερινότητα της χώρας, αλλα και παγκοσμίως,  για αρκετούς μήνες είναι το προσφυγικό. Χιλιάδες άνθρωποι ξεριζώνονται καθημερινά απο τις εστίες τους επιδιώκοντας να βρούν ενα ειρηνικό περιβάλλον για να αναθρέψουν τις οικογένειες τους. Τα αίτια του προβλήματος είναι γνωστά  και  οι αναλύσεις που έχουν γίνει αλλα και συνεχίζουν να γίνοται έχουν αναδείξει τις πτυχές του ζητήματος και σε αυτή εδώ την ανάρτηση δε θα επιχειρήσουμε να επαναλάβουμε μια απο τα ίδια. Αλλωστε το ζήτημα είναι αρκετά ευαίσθητο για να αποπειραθούμε να το προσεγγίσουμε με καθαρα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια και μόνο.


Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Είναι θεμα πολιτικής, ηλίθιε

Λίγες μέρες πρίν η ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών καταπιάστηκε με την τηλεμαχία της Λιάνας Κανέλλη με το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Μανιό. Το  εν λόγω θέμα δε θα είχε ενδεχομένως τόσο ενδιαφέρον ααν ο τρόπος που επέλεξε να σχολιάσει το θέμα ο συντάκτης βρώμαγε σαπίλα. Αρχικά ο συντάκτης θίγεται απο το χαρακτηρισμό <μεγαλοπρεπής> που προσπάπτει η Λιανα Κανέλλη στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλαμε να ψειρίσουμε το θέμα θα λέγαμε οτι ο εν λόγω χαρακτηρισμός έρχεται ως απάντηση (στο 1:01) στην άρνηση του Μανιού να της επιτρέψει ν αολοκλοηρώσει τη φράση της. Αδυνατώντας όμως να στοιχειοθετήσει περαιτέρω την επιχειρηματολογία του ο συντάκτης καταφέυγει στη βοήθεια τρίτων. Αρωγός στην προσπάθεια του αυτή στάθηκε η σεναριογράφος και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννα Χατζησοφιά η οποία σχολίασε το γεγονός αναφερόμενη στη στάση του Μανιού την περίοδο της Χόύντας και το πέρασμα της Λιάνας Κανέλλη απο την ΟΝΝΕΔ. Είναι προφανές οτι μή έχοντας κάποιο ουσιατικό επιχείρημα να ορθώσουν οι παρατρεχάμενοι του ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγουν στη συνήθη λογική: Οταν εμείς είχαμε πολιτισμό οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια. Απο τη στιγμή λοιπόν που η αντιπαράθεση σε μια τέτοιου επιπέδου αντιπαράθεση δε θα ξεφύγουμε απο την πεπατημένη και θα υιοθετήσουμε αυτή την πρακική αλλα απο τη δικη μας σκοπιά. Εν προκειμένω:

  1. Οταν κάποιοι όρθωναν το ανάστημα τους στα φασισταριά (Κανέλλη) για να υπερασπιστούν ΣΥΡΙΖΑιους (Δουορου), οι τελευταίοι επέλεξαν να δροσιστούν.
  2. Οταν κάποιο δέχονταν για δεύτερη φορά την επίθεση , λεκτική αυτή τη φορά, στα δικαστήρια όταν επιδικαζόταν το γεγονός κάποιοι άλλοι (Δουρου) χώθηκαν στα λαγούμια τους. (Αξίζει να υπενθυμίσουμε οτι ήταν και εκείνοι που έκαναν σημαία τους τη δικαστική διευθέτηση της υπόθεσης).