Η μάχη για την απελευθέρωση της γυναίκας μεσα στον καπιταλισμό

Στις 8 Μαρτίου 1857 εργάτριες στην κλωστουφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία με αιτήματα όπως: Δεκάωρη δουλειά, Φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, Μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών». Η διαδήλωση χτυπήθηκε απο την αστυνομία και οι δρόμοι της Νέας Υόρκης βάφτηκαν από το αίμα των εργατριών. Πενήντα τρία χρόνια μετά στην δεύτερη διεθνή συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών υιοθετήθηκε πρόταση της Γερμανίδας Κλάρας Τσέτκιν, επιφανούς προσωπικότητας του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η 8η Μάρτη κάθε χρονιάς να γιορτάζεται ώς επέτειος για την θυσία των εργατριών της Νέας Υόρκης. Από τότε αυτή η ημέρα είναι ημέρα μνήμης και απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών. Μέρα που το εργατικό, και το γυναικείο κίνημα, κάνει το δικό του απολογισμό. Μέρα που προετοιμάζει τη συνέχεια της δράσης του. Η ημερομηνία αυτή είναι καθοριστική για την πορεία του γυναικείου κινήματος ως αναπόσπαστου τμήματος του γενικότερου εργατικού επαναστατικού κινήματος.

Περί λαβάρων, αξιών, ιδεών και συμβόλων…. (του ΣΥΡΙΖΑ)

Του Γιώργου Μαργαρίτη, Καθηγητή Σύγχρονης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο ΑΠΘ

Στην εφημερίδα Αυγή, στα έντυπα που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στον πολιτικό λόγο των στελεχών του βλέπουμε συχνά να εμφανίζονται και να προβάλονται συγκεκριμένες πολιτικές, φιλοσοφικές ή οικονομικές θεωρίες και οι αντίστοιχοι θεωρητικοί που τις προώθησαν ή τις εφάρμοσαν. Μερικές από τις θεωρίες και τις πολιτικές που αναφέρονται πιο συχνά ξενίζουν: η πυκνά επαναλαμβανόμενη επίκληση του “New Deal”, ή του “Σχεδίου Μάρσαλ” και μάλιστα ως “υποδειγμάτων” αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το μεν πρώτο είναι η πολιτική που εφάρμοσαν στις ΗΠΑ οι πρόεδροι Χούβερ και ειδικά ο Ρούσβελτ -που έδωσε και το όνομα New Deal στα μέτρα- για την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης του 1929. Η πολιτική αυτή έσωσε προφανώς τον αμερικανικό καπιταλισμό, τις τράπεζες σε προτεραιότητα και επέτρεψε τη δημιουργία νέων ισχυρών μονοπωλίων (της Μπόϊνγκ για παράδειγμα). Είναι απόλυτα ψευδές, όμως, ότι οδήγησε εκτός της κρίσης και της φτώχειας τα εκατομμύρια των Αμερικανών εργαζομένων. Στα 1941, όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το ποσοστό των ανέργων βρισκόταν ακόμα στο 17% !

Ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ και βγαίνει ΝΔ!

πηγή: Red Attack

Τα «μπουμπούκια»...

«Ακτινογραφώντας» τη σημερινή κυβέρνηση της Ουκρανίας, βλέπει κανείς τα εξής: Ενώ η «Πατρίδα», το κόμμα του Γιατσενιούκ, ελέγχει την πλειοψηφία των χαρτοφυλακίων και ο Oleh Tyahnybok, ηγέτης του νεοναζιστικού Σβόμποντα, δεν πήρε κάποιο σημαντικό αξίωμα στο Υπουργικό Συμβούλιο, τα μέλη του Σβόμποντα και του «Δεξιού Τομέα» καταλαμβάνουν καίριες θέσεις στους τομείς της άμυνας, της κρατικής ασφάλειας, της Παιδείας, της Δικαιοσύνης και των Οικονομικών Υποθέσεων.

Ο Andriy Parubiy, συνιδρυτής του νεοναζιστικού Εθνικού Κόμματος της Ουκρανίας (που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Σβόμποντα), διορίστηκε Γραμματέας της Εθνικής Ασφάλειας και της Εθνικής Επιτροπής Αμυνας (RNBOU). Πρόκειται για θέση - κλειδί στον κρατικό μηχανισμό, καθώς επιβλέπει το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, τις Ενοπλες Δυνάμεις, την επιβολή του νόμου, καθώς και την υπηρεσία Ασφάλειας και Πληροφοριών. Πρόκειται, δηλαδή, για κεντρικό κρατικό όργανο λήψης αποφάσεων.

 Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα στο συλλαλητήριο για την ημέρα της γυναίκας

πηγη: 902

Το..."μονοπώλιο της βίας"

του Νικόλαου Μόττα

Το «μονοπώλιο της βίας», μας λένε ορισμένοι, «ανήκει μόνο στο κράτος σε μια δημοκρατική πολιτεία». Αποκρύβουν, όμως, σκόπιμα, το σημαντικότερο στοιχείο: αυτό της ταξικότητας, τόσο του κράτους, όσο και της «δημοκρατικής πολιτείας». Βαφτίζουν το κράτος ως κράτος όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως της κοινωνικής τους θέσης. Μας λένε, δηλαδή, ότι το κράτος αυτό, που έχει σύμφωνα με αυτούς το «μονοπώλιο της βίας», εξυπηρετεί τα συμφέροντα και του μεγαλοβιομηχάνου και του εργάτη, και του εφοπλιστή και του ναυτεργάτη, με λίγα λόγια και της αστικής και της εργατικής τάξης.

Οι διαστρεβλώσεις της «iskra» και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ

Στην ιστοσελίδα της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, «Iskra», ή έχουν χάσει τα «αυγά και τα πασχάλια» ή η αντιΚΚΕ τύφλωσή τους, τους οδηγεί σε τέτοιες προβοκάτσιες ολκής που δεν μπορούν να τις πιστέψουν ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές τους.

Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί το άρθρο - μνημείο διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ, που αναφέρει ότι το ΚΚΕ «παραβλέπει ότι στην Ουκρανία συνετελέσθη ανοιχτή σχεδιασμένη επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ...., ότι στη νέα Ουκρανία των ΗΠΑ και της ΕΕ αλωνίζουν νεοφασιστικές δυνάμεις...»; Και όλα αυτά επειδή το ΚΚΕ λέει ταυτόχρονα ότι στις πλάτες του ουκρανικού λαού διεξάγεται μια αντιπαράθεση των ΗΠΑ και της ΕΕ με τη Ρωσία, καθώς και των τμημάτων της ουκρανικής αστικής τάξης που άλλα τάσσονται με τον ένα ιμπεριαλιστή και άλλα με τον άλλον.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 6 ΜΑΡΤΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Καταγγέλουμε τη βάρβαρη και τρομοκρατική επίθεση που δεχτήκαμε νωρίτερα στο κέντρο της Αθήνας ομάδα διαδηλωτών εργαζομένων και ανέργων που διαμαρτυρόμασταν για την ανεργία. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, και ΥΜΕΤ απομόνωσαν ομάδα διαδηλωτών μετά την οδό Κολοκοτρώνη και στους γύρω δρόμους, ξυλοκοπώντας τους και ρίχνοντας χημικά. Από την επίθεση δεν γλίτωσαν ούτε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Μπάμπης Αγγουράκης, φωτογράφοι και δημοσιογράφοι.

«6 Μάρτη 1910: Η εξέγερση των… τσιφλικάδων της Θεσσαλίας»

Της Μαρίας Πετρά *

Παραπλανητικός, είναι η αλήθεια, ο τίτλος του άρθρου, για όποιον γνωρίζει έστω και λίγα πράγματα για την αγροτική εξέγερση του Κιλελέρ στις 6 του Μάρτη το 1910. Ο παραπλανητικός, όμως, αυτός τίτλος, δεν είναι τίποτε άλλο, από το συμπέρασμα που μπορεί να αποκομίσει ο μαθητής της Γ λυκείου στο μάθημα της Ιστορίας κατεύθυνσης.

Πριν, όμως, αναφερθώ στο συγκεκριμένο απόσπασμα, που ουσιαστικά παρουσιάζει ως εξεγερμένους του Κιλελέρ τους τσιφλικάδες της Θεσσαλίας και όχι τους αγρότες - κολίγους και προς αποφυγή παρεξηγήσεων και κατηγοριών, ότι «την τρίχα την κάνουμε τριχιά», να αναφέρω αρχικώς τα εξής δύο στοιχεία: Όπως ο αγρότης που σπέρνει το χωράφι του συστηματικά, με μέθοδο, προσέχοντας τις αποστάσεις, τα ποτίσματα, τη συγκομιδή κ.ο.κ., έτσι και οι λέξεις, οι προτάσεις, οι παράγραφοι, οισυλλογισμοί, το τελικό συμπέρασμα... δεν σπέρνονται, ούτε καρπίζουν τυχαία. Πόσω μάλλον σε ένα σχολικό βιβλίο. Δεύτερον, το σύνολο των όσων λέμε και κάνουμε, το αποτέλεσμα σε τελική ανάλυση, αποτιμάται κάθε φορά, και όχι η πρόθεση ή το τυχαίο λάθος!

ΜΑΤωσαν τα σωματεία του ΠΑΜΕ-Άγριο ξύλο ξαφνικά στη Σταδίου

Το μίσος ενάντια στο ταξικό κίνημα και όποιον σηκώνει κεφάλι άστραψε πριν λίγο στη Σταδίου!
Πολλά σωματεία που συμμετέχουν στο ΠΑΜΕ, με το σωματείο Οικοδόμων μπροστά έκανε εκείνη την ώρα κινητοποίηση ενάντια στην ανεργία ανεβαίνοντας τη Σταδίου. Η πορεία σταμάτησε στο υπουργείο Εργασίας ζητώντας να συναντήσουν οι εκπρόσωποι των σωματείων τον Υπουργό. Δεν υπήρχε ούτε κλητήρας για να μας δεχτεί!

Ο καθένας για το αφεντικό του

Γράφαμε τις προηγούμενες μέρες για τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στον κλάδο του Μετάλλου, που θέλουν να σύρουν τους εργαζομένους στη διεκδίκηση φθηνότερης Ενέργειας για τους βιομηχάνους. Σημειώναμε ότι η γραμμή αυτής της πλειοψηφίας είναι επιζήμια για τους εργαζομένους, καθώς τους μπλέκει σε ενδοαστικές αντιπαραθέσεις. Επιβεβαίωση όλων αυτών είναι η επιστολή που έστειλαν προς τον υπουργό Οικονομικών οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ στο ΔΣ της ΔΕΗ (Καραλευθέρης, Φωτόπουλος), επικρίνοντας τις αποφάσεις να δοθεί φθηνότερο ρεύμα στις βιομηχανίες μετάλλου. Χαρακτηρίζουν «οικονομικό έγκλημα» τις εκπτώσεις, σημειώνουν ότι «είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύουμε τα συμφέροντα της επιχείρησης» και καλούν το κράτος, ως βασικό μέτοχο της ΔΕΗ, να καλύψει «την οικονομική ζημία που υφίσταται η ΔΕΗ από τα έως τώρα χρέη των εταιρειών που για το συμφέρον τους εσείς προτείνετε τη νέα ρύθμιση της τιμής kw / h» και άλλα παρόμοια. Καταλήγουν με την προειδοποίηση ότι «η ΓΕΝΟΠ / ΔΕΗ και όλα τα σωματεία - μέλη της θα κάνουν το καθήκον τους, χρησιμοποιώντας και εξαντλώντας όλα τα μέσα και τις δυνατότητες που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα στη διάθεσή του». Δηλαδή η ΠΟΕΜ θέλει τους μεταλλεργάτες να παλεύουν για τα συμφέροντα των βιομηχάνων και η ΓΕΝΟΠ τους υπαλλήλους της ΔΕΗ να παλεύουν για να μην έχει ζημιές η (ιδιωτικοποιημένη) επιχείρηση. Τέτοιο εργατικό κίνημα θέλουν!

πηγη: Ριζοσπαστης