Η επιτομη του Ελληναρα αποτυπωμένη σε λίγες γραμμες.

Σε έρευνα που δημοσιεύται σήμερα στον τύπο  ,  επιχειρείται μια αποτίμηση της κοινής γνώμης σε σχέση με τα αίτια τηε κρίσης μετα απο εφτα χρόνια μνημονίων.  Εκείνο που καταδεικνύεται με τον πλέον κατηγορηταματικό τρόπο, είναι η ευθυνοφοβία της κοινής γνώμης να αναλάβει τις όποιες ευθύνες που της αναλογούν (σε οτι εχει να κάνει με πολιτικές επιλογές, νοοτροπία επι των ζητημάτων της καθημερινότητας κλπ) και να κουνήσει το δάχτυολο σε άλλους τους αλλους. Ενδεικτικά παραθέτουμε δυο χαρακτηριστικά αποτελέσματα της έρευνας οπου έρχονται στην επιφάνεια οι αντιφάσεις μιας κοινωνίας οπου απο τη μια αναμασά με περισσή ευκολία τα επιχειρήματα που αναπαράγονται απο την πλειοψηφία των ΜΜΕ, και απο την άλλη θεωρεί οτι αυτή αναλογεί σε ολους τους άλλους πλην του εαυτου της:

1)    ''Επτά χρόνια από την ανακοίνωση στο Καστελόριζο για προσφυγή της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, πώς αποτιμούν την ψήφο τους οι πολίτες στις τέσσερις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν; «Ψήφισα σωστά» απαντά σχεδόν χωρίς διακυμάνσεις το 68,5%. Και πώς ψήφισε το σύνολο του εκλογικού σώματος στις αντίστοιχες αναμετρήσεις; «Ψήφισε λάθος» απαντά το 60,5% - 72,5%.''

2) ''Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι απόψεις για τη διαχείριση των οικονομικών πριν από την κρίση. Η κοινωνία ξόδευε περισσότερα από όσα μπορούσε να παραγάγει, δηλώνει το 72%, αλλά όταν η ερώτηση αφορά προσωπικά τους ερωτηθέντες η απάντηση «ξόδευα όσα έπρεπε» συγκεντρώνει ποσοστό 75,5%.''

Που ειναι τα παντελονια σου ρε σίχαμα;

Τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες στη δίκη της Χ.Α έρχονται να αναδέιξουν για πολλοστή φορά το εύρος της σαπίλας και της σκατίλας που ζέχνει το ναζισιστικό μόρφωμα της Χ.Α υπο την ανοχή πάντα της πολιτείας και της Ε.Α. Το πιο πρόσφατο κρούσμα ήταν η ερώτηση που απηύθυνε μέλος της στη μητέρα του Παύλου Φυσσα. Δε θα μπούμε στον κόπο να μιλήσουμε για προσβολή νεκρού και έλλειψη σεβασμού στη μάνα και την οικογένεια του. Αυτα είναι δεδομένα και στον τελευταίο νοήμονα άνθρωπο και είναι πέραν πάσης λογικής το να περιμένεις να το καταλάβουν ανθρώπομορφα όντα της κατώτερης ηθικής και πνευματικής υποστάθμης. 

Χρησιμοι ηλίθιοι ή συνειδητοποιημένοι υπάλληλοι;

Το κυρίαρχο θέμα στην πολιτική επικαιρότητα είναι το τι θα γίνει με το παιδί του μέλους του     ''Επαναστατικου Αγώνα'' Πολας Ρουπα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Την περασμένη Πέμπτη στις  5 Γενάρη η αντιτρομοκτρατική υπρεσία συνέλαβε τον Πολα Ρουπα συζύγου του κρατούμενου, για την ίδια υπόθεση, Νικου Μαζιωτη.

Στο άκουσμα της είδησης στο μυαλό του γράφοντος η συγκεκριμένη υπόθεση θυμίζει σε πολλά την υπόθεση Χριστοδουλου Ξηρου. Ο παραπαίων , πολιτικα, την περίοδο εκείνη Αντώνης Σαμαρας αναζήτησε σανίδα σωτηρίας στη συγκεκριμένη υπόθεση αφου αδυνατώντας να πουλήσει ελπίδα εν μέσω της κρίσης, επιδίωξε να αναδείξει ως κυρίαρχο θέμα στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλειας με αφορμή τη σύλληψη Ξηρου. Σε μια υπόθεση, που απο την αρχή η εκ νεου σύλληψη του μελους της 17Ν ήταν προεξοφλημένη και που η κατάληξη της παρέπεμπε στο φινάλε μιας κακοπαιγμένης κωμωδίας.

Το ύστατο χαίρε σε εναν απο τους μεγαλύτερους μάγκες της παγκόσμιας ιστοριας

Η είδηση για το θανατο του ηγέτη της Κουβανέζικης επανάστασης Φιντελ Καστρο καθε αλλο παρα σαν κεραυνος εν αιθρία μπορεί να χαρακτηριστεί. Αλλωστε ο ίδιος ο Φιντελ είχε φροντίσει να αποχαιρετήσει το λαό του στο πρόσφατο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος.  Σε κάθε περ'ιπτωση ομως η απώλεια ενος τέτοιου ανθρώπου αποτελεί απο μόνη της μια τεράστια απώλεια σε επίπεδο συμβολισμών.
Πολλοί είναι εκείνοι που θα διαφωνήσουν με το Φιντελ Καστρο ειτε λόγω ιδεολογικής διαφοροποίησης ειτε ενδεχομένως για τις ανατροπες που εχουν δρομολογηθεί στο σύστημα της χώρας τα τελευταια χρόνια. Εκείνο όμως που δε μπορεί να αμφισβητηθεί απο κανέναν είναι οτι πρόκειται για ενα ηγέτη που ήταν μπροστάρης στον αγώνα του λαού  του για ανεξαρτησία, χωρίς να λυγίζει στις στερήσεις απο τον οικονομικο στραγγαλισμό ελεω του εμπαργκο. Για πολλές δεκαετίες αυτο το μικρό νησι της Καραιβικής τα εβαλε με την παγκόσμια υπερδύναμη και αρνήθηκε πεισματικά να γίνει υποχείριο της.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Ειναι στιγμές που το να καταθέσει κανείς την άποψη του καθίσταται πολύ δύκολο λόγω των συναισθημάτων που τον κατακλύζουν. Πώς αλήθεια να μπορέσει να συγκρατήσει κανεις την οργή, την αηδία και την αγανάκτηση του και να βάλει πεντε αράδες στη σειρά, οταν βλέπει να ετευλίζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να υποτιμάται η αξία της ανθρώπινης ζωής; Ο τίτλος της ανάρτηση κάλλιστα θα μπορύσε να είναι και : Η είδηση ενος προναγγελθέντος θανάτου. Το αυτό βέβαια αναφορικά με τα όσα διαδραματίστηκαν χτες το βράδυ στη Μόρια της Λέσβου.

Συνοπτικο σχόλιο για την κυρίαρχη τάση στην πολιτική ζωή της χώρας

Πολυς λόγος έγινε τις τελευταίες μέρες για την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία εκνευρισμένος ζήτησε την αλλαγή στάσης των συνέδρων στην εκλγή των μελών της Κ.Ε του κόμματος.  Δε θα μπούμε στον κόπο να σχολιάσουμε τη δημοκρατικότητα της κίνησης αυτής καθοτι δεν μας εκπλήσσει η σταση του αφενος, και αφετέρου επιβραβεύτηκε απο τους συνέδρους του κόμματος που ήταν και οι πλέον αρμόδιοι να την κρίνουν.

Οτι αρχιζει ωραίο τελειώνει με πόνο

Στην πρώτη περιόδο της διακυβέρνησης του ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε σε μια σειρα απο συμβολικές ενέργειες προεκιμένου να καταδείξει τη διαφορετικοτητα του απο τους προηγούμενους. 

• Και να σου και η αφαίρεση των κιγκλιδωμάτων απο τη βουλή

• Και παρε πόζα τον ηγέτη που μπορεί και κινείται με άνεση ανάμεσα στους πολίτες της χώρας χωρίς ασφάλεια και ενίοτε να έχει και τα τυχερά του απολαμβάνοντας τη λατρεία απο τις groupies του.

• Ποιος θα μπορούσε όμως να ξεχάσει και τις θέσεις περι κατάργησης των ΜΑΤ και της χρήσης χημικών;

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Συνεχίζοντας σήμερα απο το σημείο που σταματήσαμε την τελευταία φορα θα επιδιώξουμε μια βαθύτερη ανάλυση της πολιτικής συμπεριφοράς της ελληνικής κοινωνίας δίνοντας τη δική μας ερμηνεία στις πολιτικές της επιλογές. Το δημοψήφισμα εξελίχτηκε σα σκωτσέζικο ντους οπου τη μια στιγμή μια σημαντική μερίδα των υποστηρικτών του ΟΧΙ πανηγύριζε για το αποτέλεσμα, το κύμα ομως ενθουσιασμού διαδέχτηκε η παγωμάρα απο την ανακοίνωση της νεας συμφωνίας.  Αυτή η μετάπτωση στη διάθεση μεγάλης μερίδας του κοινωνικού συνόλου  οδήγησε πολλούς στο συμπέρασμα πως αυτό θα εκφραστεί και μέσω της ψήφου στις εκλογές που θα ακολουθούσαν.

          

Το εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτέμβρη του 2015 όμως διέψευσε πανηγυρικά οσους πίστευαν πως το άκρον άωτον της πολιτικής απάτης απο την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε και πολιτικό κόστος. Το εκλογικό σώμα στην πλειοψηφία του στήριξε εκ νέου το κυβερνών κόμμα αποδεικνύοντας πως όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν ικανά να κλονίσουν την πίστη τους σε αυτό. Η μόνη διαφοροποίηση είχε να κάνει με μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του Γενάρη του 2016 η οποία επέλεξε το δρόμο της αποχής για να εκφράσει τη δυσφορία της για τους χειρισμούς της κυβέρνησης.

Η μαχη εναντια στη βαρεμαρα και το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Η μαχη ενάντια στη βαρεμάρα

Εχει περάσει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που καταθέσαμε την άποψη μας απο το διαδικτυακό αυτο μετερίζι η εξέλιξη των πραγμάτων όμως σε τίποτα δε διαφέρει απο εκεί που τα αφήσαμε. Η ισοπέδωση των κοινωνικών κατακτήσεων παει χέρι χέρι με το ξεπούλημα και των τελευταίων (κρατικών) ασημικών την ίδια ώρα που η κοινωνία ψάχνει τρόπους να σταθεί στα πόδια της μεσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται χωρίς όμως να αμφισβητεί επι της ουσίας την κυρίαρχη πολιτική.

Η αφορμή για την παρούσα ανάρτηση μας δόθηκε απο την συμπλήρωση προ ολίγων ημερών ενός χρόνου απο τη διενέργεια του δημοψηφίσματος.  Σε αντίθεση με την πεπατημένη που ακολουθείται σε αυτές τις περιπτώσεις δε θα μπούμε στον κόπο να εστιάσουμε στην κωλοτούμπ α του  ΣΥΡΙΖΑ. Το αυτό άλλωστε είναι το πλέον σύνηθες απο τη στιγμή που ο εν λόγω πολιτικός σχηματισμός ανέλαβε την εξουσία. Το πρωτότυπο σε οτι έχει να κάνει με το ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να βρούμε κάποια πολιτική του πρόταση στην οποία να έμεινε συνεπής.  Ουτε ακόμα θα σταθούμε σε όλους εκείνους που ενεκα της πολιτικής τους απειρίας πίστεψαν για μια νύχτα πως ανέτρεψαν την κατάσταση και την αμέσως επόμενη μέρα μπήκαν με συνοπτικές διαδικασίες πιο βαθιά στο μαντρί της κυρίαρχης πολιτικής. Το χρήσιμο μάθημα στην προκειμένη περίπτωση είναι οτι με πορδές δε βάφονται αυγά και η ανατροπή δεν επιτυγχάνεται μεσω μιας ψήφου.

Η αλήθεια είναι οτι η συμπλήρωση ενός χρόνου απο το δημοψήφισμα  μας δημιούργησε ενα συναίσθημα ραθυμίας. Ο λόγος δεν είναι άλλος απο το γεγονός πως το δημοψήφισμα  αποτέλεσε για πολλοστή φορά δικαίωση εκείνης της  πολιτικής ανάλυσης που παίρνει τα δεδομένα τα βάζει σε μια σειρά και καταλήγει σε πολιτική εκτίμηση της κατάστασης χωρίς να παρασύρεται η να αναλώνεται σε παράτες και ταρατατζούμ. Το αυτό βέβαια δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των  κομμουνιστών αλλα και όλων εκείνων γενικότερα που προσπαθούν να προσεγγίσουν την πραγματικότητα οπως ειναι και οπως θα ήθελαν να είναι.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τη διάθεση μας κινήθηκε, κατα την άποψη μας, και η ανακοίνωση του Κ.Κ.Ε για τη συμπλήρωση ενος χρόνου απο το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Η ανακοίνωση δεν κάνει τίποτα περισσότερο απο το να επισημαίνει τα αυτονόητα που εν προκειμένω δεν είναι το σοου που έδωσαν οι διαφορετικές εκδοχές των υποτακτικών της άρχουσας τάξης, αλλά τα πεπραγμένα τους που δεν είναι άλλα απο την ψήφιση του 3ου μνημονίου. Η εντύπωση που μας δημιουργήθηκε διαβάζοντας την ανακοίνωση είναι ο συντάκτης την έγραψε περισσότερο απο καθήκον παρα γιατί θεωρούσε πως το όλο θέμα ήταν άξιο σχολιασμού.  Για να λέμε και την πάσα αλήθεια βέβαια κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρα αναπάντεχο είναι αν αναλογιστούμε πως καλείσαι να σχολιάσεις κάτι για το οποίο ήξερες οτι θα συμβεί,το κατέδειξες και κατόπιν απλά μετρούσες αντίστροφα μέχρι να συμβεί το μοιραίο. Την ίδια ώρα που η πλειοψηφία των γύρω σου κινούταν σε μια παράλληλη πραγματικότητα οπου πίστεψε για μια στιγμή πως  μπορούσε να κλυδωνίσει το σύστημα χωρίς να το αμφισβητήσει στην ουσία του. Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν για πολλοστή φορά, σε ενα μοτίβο που επαναλαμβάνεται με συνέπεια χρόνια τώρα και το μόνο που δεν αλλάζει είναι η στάση της κοινωνίας, σε ενα μοτίβο οπου όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...

        


Εύλογα λοιπόν και ο συντάκτης της ανακοίνωσης την έγραψε απο καθήκον χωρίς να επισημαίνει παρα τα απολύτως προφανή χωρίς καν να μπει στον κόπο να σχολιάσει τη  φαρσοκωμωδία που λάμβανε χώρα   στα Μ.Μ.Ε απο τα άλλα κόμματα.  Εκείνο όμως που λείπει απο την ανακοίνωση είναι μια κριτική απέναντι στη συνολική στάση της κοινωνίας. Οχι μόνο με βάση τη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, άλλωστε το να εστιάσει κανείς αποκλειστικά σε αυτό χωρίς να το εντάσσει στη γενικότερο κλίμα όλης εκείνης της περιόδου συνιστά αποσπασματική προσέγγιση, αλλα κυρίως με τα όσα ακολούθησαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Με αυτό το θέμα όμως θα συνεχίσουμε στο δεύτερο μερος της ανάρτησης.

Στη μηχανή του κιμά

Ενα απο τα ζητήματα που κυριαρχούν στην καθημερινότητα της χώρας, αλλα και παγκοσμίως,  για αρκετούς μήνες είναι το προσφυγικό. Χιλιάδες άνθρωποι ξεριζώνονται καθημερινά απο τις εστίες τους επιδιώκοντας να βρούν ενα ειρηνικό περιβάλλον για να αναθρέψουν τις οικογένειες τους. Τα αίτια του προβλήματος είναι γνωστά  και  οι αναλύσεις που έχουν γίνει αλλα και συνεχίζουν να γίνοται έχουν αναδείξει τις πτυχές του ζητήματος και σε αυτή εδώ την ανάρτηση δε θα επιχειρήσουμε να επαναλάβουμε μια απο τα ίδια. Αλλωστε το ζήτημα είναι αρκετά ευαίσθητο για να αποπειραθούμε να το προσεγγίσουμε με καθαρα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια και μόνο.

Είναι θεμα πολιτικής, ηλίθιε

Λίγες μέρες πρίν η ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών καταπιάστηκε με την τηλεμαχία της Λιάνας Κανέλλη με το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Μανιό. Το  εν λόγω θέμα δε θα είχε ενδεχομένως τόσο ενδιαφέρον ααν ο τρόπος που επέλεξε να σχολιάσει το θέμα ο συντάκτης βρώμαγε σαπίλα. Αρχικά ο συντάκτης θίγεται απο το χαρακτηρισμό <μεγαλοπρεπής> που προσπάπτει η Λιανα Κανέλλη στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλαμε να ψειρίσουμε το θέμα θα λέγαμε οτι ο εν λόγω χαρακτηρισμός έρχεται ως απάντηση (στο 1:01) στην άρνηση του Μανιού να της επιτρέψει ν αολοκλοηρώσει τη φράση της. Αδυνατώντας όμως να στοιχειοθετήσει περαιτέρω την επιχειρηματολογία του ο συντάκτης καταφέυγει στη βοήθεια τρίτων. Αρωγός στην προσπάθεια του αυτή στάθηκε η σεναριογράφος και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αννα Χατζησοφιά η οποία σχολίασε το γεγονός αναφερόμενη στη στάση του Μανιού την περίοδο της Χόύντας και το πέρασμα της Λιάνας Κανέλλη απο την ΟΝΝΕΔ. Είναι προφανές οτι μή έχοντας κάποιο ουσιατικό επιχείρημα να ορθώσουν οι παρατρεχάμενοι του ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγουν στη συνήθη λογική: Οταν εμείς είχαμε πολιτισμό οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια. Απο τη στιγμή λοιπόν που η αντιπαράθεση σε μια τέτοιου επιπέδου αντιπαράθεση δε θα ξεφύγουμε απο την πεπατημένη και θα υιοθετήσουμε αυτή την πρακική αλλα απο τη δικη μας σκοπιά. Εν προκειμένω:

1. Οταν κάποιοι όρθωναν το ανάστημα τους στα φασισταριά (Κανέλλη) για να υπερασπιστούν ΣΥΡΙΖΑιους (Δουορου), οι τελευταίοι επέλεξαν να δροσιστούν.
2. Οταν κάποιο δέχονταν για δεύτερη φορά την επίθεση , λεκτική αυτή τη φορά, στα δικαστήρια όταν επιδικαζόταν το γεγονός κάποιοι άλλοι (Δουρου) χώθηκαν στα λαγούμια τους. (Αξίζει να υπενθυμίσουμε οτι ήταν και εκείνοι που έκαναν σημαία τους τη δικαστική διευθέτηση της υπόθεσης).

Επάγγελμα: Σφουγγοκωλάριος

Το θέμα της ανάρτησης είναι ενδεχομένως λίγο μπαγιάτικο τόσο λόγω του γεγονότος οτι τα περιστατικά στα οποία θα αναφερθούμε έλαβαν χώρα αρκετές μέρες πρίν αλλα και λόγω του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου που είναι απο μόνο του ένα γεγονός που εκ των  πραγμάτων, και λόγω συμβολισμών , έχει ειδική βαρύτητα. Παρόλαυτα το αντικομμουνιστικό μένος της Ε.Ρ.Τ είναι ενα θέμα το οποίο έχει τη δική του ιδιαιτερότητα για αυτό ,έστω και ετεροχρονισμένα,και θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τα γεγονότα απο τη δική μας σκοπιά.

Το πρώτο <χτύπημα> της κράτικής τηλεόρασης είχε να κάνει με την προβολή της αντικομμουνιστικής ταινίας  «Ανώνυμη: Το απαγορευμένο ημερολόγιο» . Δε θα μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το περιεχόμενο της ταινίας η να επεκταθούμε παραθέτοντας εγκωμιαστικά σχόλια για την ταινία αυτή απο ακροδεξιά ιστολόγια (πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι), το μόνο που έχουμε να σημειώσουμε είναι οτι πλέον τα προσχήματα έπεσαν και θα πρέπει να αναμένουμε ρετισαλ αντικομμουνιστικού οχετού απο την κρατική συχνότητα. Δε γνωρίζουμε αν αυτή η νέα προσπάθεια θα είναι αντάξια του ένδοξου παρελθόντος της ΕΡΤ που έφτασε σε σημείο να παρουσιάζει το Σταλιν ως δημοιυργό πιθηκανθρώπων(!!!), το μόνο βέβαιο όμως είναι οτι θα κληθεί να αναλάβει το μερίδιο που της αναλογεί στο παιχνίδι της βρώμικης κυβερνητικής προπαγάνδας.

Σα να μην έφτανε αυτό όμως, η κρατική τηλεόραση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Αφου λοιπόν επι βδομάδες αποσιωπεί τις δραστηριότητες του Κ.Κ.Ε, όταν αποφάσισε να τις προβάλλει επέλεξε να το κάνει με τρόπο καθαρά προβοκατόρικο , διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του Κόμματος. Οι  μηχανές του ΣΥΡΙΖΑικού αυριανισμού  φαίνεται να έχουν πάρει για τα καλά μπροστά πλέον  και αν μη τι άλλο οι σημέρινοι φωστήρες της Ε.Ρ.Τ (Διονύση ακούς;) φαίνονται αντάξοι συνεχιστές των προηγούμενων (οσοι απο αυτούς είναι νέοι και δεν είναι ανήκουν στην κατηγορία Λάμπης Ταγματάρχης) .

Επιμερους (εκλογικά) ζητήματα μερος B

Η ανάρτηση αυτή κλείνει τον κύκλο της ανάλυσης για το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών. Συνεχίζοντας λοιπόν απο εκεί που κλείσαμε την τελευταία φορά θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με το τι ψήφισε η νεολαία στις πρόσφατες εκλογές. Ειδικότερα θα ασχοληθούμε με το 11% που απέσπασε το ναζιστικό μόρφωμα της Χ.Α απο τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα και τις ευρύτερες προεκτάσεις που μπορεί να έχει μια τέτοια επιλογή.

Επιμέρους (εκλογικά) ζητήματα μερος Α'

   Πιάνοντας το νήμα απο εκεί που το αφήσαμε την τελευταία φορά, στην παρούσα ανάρτηση θα επιχειρήσουμε να κάνουμε μια πιο λεπτομερή ανάλυση στις εκλογές  της τελευταίας Κυριακής. Εν προκειμένω θα ασχοληθούμε με ένα ιδιαίτερο κομμάτι του εκλογικού σώματος το οποίο συνιστά η νεολαία της χώρας και ειδικότερα η ηλικιακή κατηγορία 18-24 ετών. Ο λόγος που ασχολούμαστε με αυτή την ηλικιακή κατηγορία συνίσταται στο γεγονός οτι πρόκειται για τους πολίτες εκείνους που θα πληρώσουν πιθανότατα περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλον τις συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ενας επιπλέον λόγος για να αναλύσουμε τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα είναι και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει ως προς τα κριτήρια που διαμορφώνουν την τελική της επιλογή και συνδέονται με το νεαρό της ηλικίας.

    Οπως γίνεται εμφανές απο το παρακάτω γράφημα εκείνοι που απολαμβάνουν εκλογικά τη μερίδα του λέοντος απο τη νεολαία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χ.Α.  Αμφότεροι έχουν ποσοστό το οποίο υπερβαίνει αισθητά το αντίστοιχο ποσοστό που λαμβάνουν πανελλαδικά οι νεο-ΠΑΣΟΚοι της Κουμουνδούρου και οι νεοναζί του Μιχαλολιάκου.

Καθεις εφ'ω ετάχθη

Εχει περάσει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που κάναμε κάποια ανάρτηση απο το διαδικτυακό αυτό μετερίζι, οι εξελίξείς όμως είναι τέτοιες που μας επιβάλλουν να επανέλθουμε. Σε μια εποχή που σημαδεύεται απο την απαξίωση των πάντων και τη βολική επιλογή της αποχής, είναι μάλλον επιπόλαιο να καταθέτει κανείς τα όπλα ανεξάρτητα απο το αν αυτά έχουν μικρή η μεγάλη αποτελεσματικότητα.                                                

                          

   Προσπερνώντας λοιπον την εισαγωγή-γέφυρα (ανάμεσα στο χθες και το σήμερα), ερχόμαστε και στο προκείμενο που δεν είναι άλλο απο το αποτέλεσμα των χθεσινών εκλογών στη χώρα. Ασφαλώς, το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι παρα μια συνέχεια του εκλογικου αποτελέσματος του Ιανουαρίου του 2015, όμως το να κάνουμε μια ανάλυση των τότε συνθηκών και να τις συσχετίσουμε με με το σήμερα θα ήταν χρονοβόρο και πιθανότατα θα μας αποπροσανατόλιζε αποτο προκείμενο.

  Κατα τη γνώμη του γράφόντος λοιπόν, το χθεσινό αποτέλεσμα αποτελεί μια ιστορική παραδοχή: Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ποτε τον κοροιδεύουν και παρόλαυτα επιβραβεύει αυτούς που τον εμπαίζουν. Ο ελληνικός λαός   κρυβόταν για χρόνια πίσω απο τον εαυτό του επικαλούμενος της ασυνέπεια των πολιτικών του ηγετών και κρυβόταν είτε πίσω απο την αλλαγή προσώπων είτε πίσω απο την εναλλαγή κομμάτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) στην εξουσία.

Ο μικροαστός

Ο μικροαστός αρέσκεται να εκφράζει την άποψη  του επί παντός επιστητού. Σχολιάζει (ο ίδιος ισχυρίζεται οτι κρίνει) τους πάντες και τα πάντα ανεξάρτητα από το κατά πόσον ο ίδιος έχει επαρκή γνώση της εκάστοτε  κατάστασης και των συνθηκών μέσα στις οποίες αυτή διαμορφώθηκε.

   Οι χώροι στους οποίους συνηθίζει να την εκφράζει είναι οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης, οι ιστοσελίδες που επιτρέπουν το σχολιασμό ή καφετέριες και γενικά μέρη στα οποία συναγελάζεται με τους ομοίους. Ο λόγος που το κάνει αυτό είναι γιατί το αποστειρωμένο περιβάλλον των χώρων που την εκφράζει τους διασφαλίζουν ότι δε θα έρθει σε ευθεία αντίθεση με κάποιον που διαφωνεί μαζί του. Ακόμα όμως και όταν βγαίνει από το κουκούλι του ο μικροαστός το κάνει πρώτα και κύρια για να επιβεβαιώσει την  ορθότητα της άποψης του.

Η τηλεδημοκρατία τους , το μπαρακι και το ξεβράκωμα.

   

Μια απο τις ειδήσεις που κυριάρχησαν την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν η ανακοίνωση της υποψηφιότητας Καρυπίδη με το ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης  βλέποντας την αντιεμπορικότητα της επιλογής αυτής αναγκάστηκε να αποσύρει την στηριξη της στη συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Το κριτήριο με το οποίο πλέον καθορίζεται το μέλλον των υποψηφιοτήτων φαίνεται πως είναι η αποδοχή που αυτές τυγχάνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα οποία διεξάγεται μια άτυπη δημοσκόπηση. Με τον τρόπο αυτό  και το κόμμα εξασφαλίζει μια επιλογή που θα μπει στο κάδρο του πολιτικού σκηνικού με τους καλύτερον δυνατούς όρους και οι πολίτες έχουν την ψευδαίσθηση πως οι απόψεις τους έχουν αξία (το γεγονός πως με τον έναν η τον άλλο τρόπο απέχουν απο αυτη καθαυτή τη διαδικασία επιλογής του εκάστοτε κομματικού υποψηφίου ποσώς τους απασχολεί).
    Σε οτι έχει να κάνει με την πολιτική ουσία της επιλογής Καρυπίδη δε είναι παρα η συνέχεια της επιλογής  ( του θαυμαστή του Ντερτιλή)  Περιμένη στο Χαιδάρι που επίσης αποσύρθηκε μετα το σάλο που προκλήθηκε. Εκείνο όμως που πιστοποιείται απο αυτές τις επιλογές είναι η απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να τσιμπήσει ψηφαλάκια και απο άτομα με εθνικιστικές αντιλήψεις προκειμένου να αποκομίσει το κατα το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό. Στην πραγματικότητα πρόκειται μια επιβράβευση της λογικής του αντιμνημονιακού χυλού οπού χωράνε όλοι ανεξάρτητα απο την ιδεολογική τους τοποθέτηση και η οποία θεμελιώθηκε την περίοδο των αγανακτισμένων.

Επι Ξηρου ακμής

 Η είδηση που σε μεγάλο βαθμό κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα στην επικαιρότητα δεν είναι άλλη από την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού από τις φυλακές Κορυδαλλού.  Η εξέλιξη αυτή έδωσε την ευκαιρία στα ΜΜΕ να καλλιεργήσουν κλίμα τρομοκράτησης και παράλληλα να επιδοθούν στο προσφιλές για αυτά σπορ της κατασυκοφάντησης του λαϊκού κινήματος ταυτίζοντας τις πρακτικές οργανώσεων σαν τη 17Ν με τις μορφές αντίστασης που επιλέγει το λαϊκό κίνημα για να ανασχέσει την αντιλαϊκή πολιτική.

Alexis Got His Gun

   Ολοκληρώνεται σήμερα στη βουλή η συζήτηση επί της πρότασης μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η συζήτηση αυτή που οπως είθισται σε τέτοιου είδους περιπτώσεις δεν είναι παρα ενα κακοπαιγμένο θέατρο που απώτερο στόχο έχει να συσπειρώσει καταρχήν τις εκλογικές βάσεις των πρωταγωνιστών του.

    Η πρόταση μομφής δεν είναι παρα ενα κοινοβουλευτικό μέσο η καταψήφιση  της οποίας βρίσκει συσπειρωμένες τις εκάστοτε κυβερνήσεις εν οψει των αντιλαικών μέτρων που πρόκειται να πάρει και παράλληλα τους δίνει  αλλοθι και διέξοδο οταν βρίσκονται σε δύκολες στιγμές. 

Τα μαθηματικά του μπακάλη και τα μαθηματικά του Βορίδη

  Στο προσκήνιο της πολιτικής επικαιρότητας βρίσκονται το τελευταίο χρονικό διάστημα οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τροικα για τα μέτρα που πρεπει  να παρθούν προκειμένου να καταβληθεί η δόδη ύψους 1 δις ευρω. Ενα άλλο γεγονός που κεντρίζει το ενδιαφέρον  ειναι και η είδηση οτι 505 Ελληνες κατέχουν περιουσία ύψους 60 δις.Λαμβάνοντας υπ'οψιν  το γεγονός οτι η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μέτρα τα οποία θα διασφαλίσουν στους δανειστές οτι θα παρουν πισω τα λεφτα τους σε ενα ευλογο χρονικο διαστημα  και σε συνδυασμό με δηλώσεις του Βορίδη την περασμένη Δευτερα στον Πρετεντερη εμεις θα κάνουμε κάποιες υποθέσεις εργασίας.