Το θέμα της ανάρτησης είναι ενδεχομένως λίγο μπαγιάτικο τόσο λόγω του γεγονότος οτι τα περιστατικά στα οποία θα αναφερθούμε έλαβαν χώρα αρκετές μέρες πρίν αλλα και λόγω του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου που είναι απο μόνο του ένα γεγονός που εκ των πραγμάτων, και λόγω συμβολισμών , έχει ειδική βαρύτητα. Παρόλαυτα το αντικομμουνιστικό μένος της Ε.Ρ.Τ είναι ενα θέμα το οποίο έχει τη δική του ιδιαιτερότητα για αυτό ,έστω και ετεροχρονισμένα,και θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τα γεγονότα απο τη δική μας σκοπιά.
Το πρώτο <χτύπημα> της κράτικής τηλεόρασης είχε να κάνει με την προβολή της αντικομμουνιστικής ταινίας «Ανώνυμη: Το απαγορευμένο ημερολόγιο» . Δε θα μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το περιεχόμενο της ταινίας η να επεκταθούμε παραθέτοντας εγκωμιαστικά σχόλια για την ταινία αυτή απο ακροδεξιά ιστολόγια (πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι), το μόνο που έχουμε να σημειώσουμε είναι οτι πλέον τα προσχήματα έπεσαν και θα πρέπει να αναμένουμε ρετισαλ αντικομμουνιστικού οχετού απο την κρατική συχνότητα. Δε γνωρίζουμε αν αυτή η νέα προσπάθεια θα είναι αντάξια του ένδοξου παρελθόντος της ΕΡΤ που έφτασε σε σημείο να παρουσιάζει το Σταλιν ως δημοιυργό πιθηκανθρώπων(!!!), το μόνο βέβαιο όμως είναι οτι θα κληθεί να αναλάβει το μερίδιο που της αναλογεί στο παιχνίδι της βρώμικης κυβερνητικής προπαγάνδας.
Σα να μην έφτανε αυτό όμως, η κρατική τηλεόραση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Αφου λοιπόν επι βδομάδες αποσιωπεί τις δραστηριότητες του Κ.Κ.Ε, όταν αποφάσισε να τις προβάλλει επέλεξε να το κάνει με τρόπο καθαρά προβοκατόρικο , διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του Κόμματος. Οι μηχανές του ΣΥΡΙΖΑικού αυριανισμού φαίνεται να έχουν πάρει για τα καλά μπροστά πλέον και αν μη τι άλλο οι σημέρινοι φωστήρες της Ε.Ρ.Τ (Διονύση ακούς;) φαίνονται αντάξοι συνεχιστές των προηγούμενων (οσοι απο αυτούς είναι νέοι και δεν είναι ανήκουν στην κατηγορία Λάμπης Ταγματάρχης) .
Ποιός ο λόγος όμως να ασχοληθεί κανείς με την Ε.Ρ.Τ; Δεν είναι η πρώτη και κατα τα φαινόμενα ούτε και η τελευταία φορά που η κρατική συχνότητα υπηρετεί πιστά την κυβερνητική προπαγάνδα. Τ θέμα δε θα είχε ιδιαίτερη αξία αν δεν είχε προηγηθεί ο πολύμηνος αγώνας που ξεκίνησε με το κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ. Εκείνη την περίοδο λοιπόν το Κ.Κ.Ε και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στάθηκαν με πολύπλευρους τρόπους στο πλευρό των εργαζομένων της ΕΡΤ υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τους στην εργασία αλλα και προβάλλοντας παράλληλα την ανάγκη για μια άλλη ΕΡΤ. Προφανώς και θα ήταν κάποιος αφελής να πιστεύει τι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στις σημερινές συνθήκες. Εφτανε μάλιστα το ΚΚΕ στο σημείο να απολογείται οχι μόνο για τον τρόπο που γίνονταν οι προσλήψεις στον εν λόγο οργανισμό αλλα και για αυτό καθαυτό το περιεχόμενο των εως τότε εκπομπών της ΕΡΤ που κάθε άλλα παρα φιλικές προς το Κόμμα ήταν.
Εκείνο όμως που έχει τη δική του αξία είναι το γεγονός πως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ παραδέχονταν πως το όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρχαν πιέσεις προκειμένου να επιτελούν το εργο τους κατα τρόπον τέτοιο που να υπηρετεί στο ακέραιο τα σχέδια της κεντρικής εξουσίας. Οσο λοιπόν η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας κρεμόταν πάνω απο τα κεφάλια τους, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ ήταν λαλίστατοι. Απο τη στιγμή που για να το πούμε και λαικά λίγδωσε και πάλι το αντεράκι τους θυμήθηκαν τις καλές τους συνήθεις προκειμένου να μη βρεθούν στη θέση τόσων και τόσων εργαζομένων που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με το γολγοθά της ανεργίας. Κατα την άποψη μας λοιπόν, το γεγονός αυτό συνιστά ένα πολυ καλό μάθημα για το μέλλον για όλους εκείνους που μιλάν γενικά και αόριστα για την ενότητα της εργατικής τάξης. Ανθρωποι οι οποίοι έχουν βρεθεί με τον τρόπο που έχουν βρεθεί σε συγκέκριμένες θέσει. κάθε άλλο παρά σχέση έχουν με τον αγώνα των εργαζομένων για ένα καλύτερο αύριο. Ο φιλοτομαρισμός, ήταν είναι και θα έιναι το κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων αυτών και κατα συνέπεια η συναναστροφή με τη μερίδα εκείνη των εργαζομένων που είναι συνειδησιακά διεφθαρμένη κανένα όφελος δε μπορεί να έχει. Η μόνη δουλειά των ανθρώπων αυτών είναι να υπηρετούν με θαυμαστή σενέπεια τις εντολές των πολιτικών τους προισταμένων είτε αυτοί είναι πράσινοι, είτε μπλέ είτε ροζουλί απόχρωσης. Προς αποφυγή παρεξηγήεων, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε οτι προφανώς και ήμασταν αντίθετοι με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Τα όσα σημειώνουμε τώρα είναι ζητήματα που τα είχαμε σημειώσει απο την πρώτη στιγμή που η τότε κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ και δε συνιστά αλλαγή στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το συγκεκριμένο ζήτημα. Εκείνο το οποίο θέλουμε να σημειώσουμε είναι οτι η έκβαη του αγώνα για να ξανανοίξει η Ε.Ρ.Τ πρέπει να αξιοποιηθεί σαν εργαλείο για να συμπεράνουμε το τι είδους συμμαχία και με ποιούς μπορεί να οικοδομήση η εργατική τάξη.
Υ.Γ: Το παρακάτω τραγούδι αφιερώνεται εξαιρετικά στο δημιουργό του και σημερινό πρόεδρο της Ε.Ρ.Τ Α.Ε Διονύση Τσακνή. Μια απορία που πάντα είχαμε είναι η εξης: Πως αισθάνεται κανείς όταν το φτύνει κατάμουτρα ο παλιος του εαυτός;
Το πρώτο <χτύπημα> της κράτικής τηλεόρασης είχε να κάνει με την προβολή της αντικομμουνιστικής ταινίας «Ανώνυμη: Το απαγορευμένο ημερολόγιο» . Δε θα μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το περιεχόμενο της ταινίας η να επεκταθούμε παραθέτοντας εγκωμιαστικά σχόλια για την ταινία αυτή απο ακροδεξιά ιστολόγια (πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι), το μόνο που έχουμε να σημειώσουμε είναι οτι πλέον τα προσχήματα έπεσαν και θα πρέπει να αναμένουμε ρετισαλ αντικομμουνιστικού οχετού απο την κρατική συχνότητα. Δε γνωρίζουμε αν αυτή η νέα προσπάθεια θα είναι αντάξια του ένδοξου παρελθόντος της ΕΡΤ που έφτασε σε σημείο να παρουσιάζει το Σταλιν ως δημοιυργό πιθηκανθρώπων(!!!), το μόνο βέβαιο όμως είναι οτι θα κληθεί να αναλάβει το μερίδιο που της αναλογεί στο παιχνίδι της βρώμικης κυβερνητικής προπαγάνδας.
Σα να μην έφτανε αυτό όμως, η κρατική τηλεόραση προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Αφου λοιπόν επι βδομάδες αποσιωπεί τις δραστηριότητες του Κ.Κ.Ε, όταν αποφάσισε να τις προβάλλει επέλεξε να το κάνει με τρόπο καθαρά προβοκατόρικο , διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του Κόμματος. Οι μηχανές του ΣΥΡΙΖΑικού αυριανισμού φαίνεται να έχουν πάρει για τα καλά μπροστά πλέον και αν μη τι άλλο οι σημέρινοι φωστήρες της Ε.Ρ.Τ (Διονύση ακούς;) φαίνονται αντάξοι συνεχιστές των προηγούμενων (οσοι απο αυτούς είναι νέοι και δεν είναι ανήκουν στην κατηγορία Λάμπης Ταγματάρχης) .
Ποιός ο λόγος όμως να ασχοληθεί κανείς με την Ε.Ρ.Τ; Δεν είναι η πρώτη και κατα τα φαινόμενα ούτε και η τελευταία φορά που η κρατική συχνότητα υπηρετεί πιστά την κυβερνητική προπαγάνδα. Τ θέμα δε θα είχε ιδιαίτερη αξία αν δεν είχε προηγηθεί ο πολύμηνος αγώνας που ξεκίνησε με το κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ. Εκείνη την περίοδο λοιπόν το Κ.Κ.Ε και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στάθηκαν με πολύπλευρους τρόπους στο πλευρό των εργαζομένων της ΕΡΤ υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τους στην εργασία αλλα και προβάλλοντας παράλληλα την ανάγκη για μια άλλη ΕΡΤ. Προφανώς και θα ήταν κάποιος αφελής να πιστεύει τι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στις σημερινές συνθήκες. Εφτανε μάλιστα το ΚΚΕ στο σημείο να απολογείται οχι μόνο για τον τρόπο που γίνονταν οι προσλήψεις στον εν λόγο οργανισμό αλλα και για αυτό καθαυτό το περιεχόμενο των εως τότε εκπομπών της ΕΡΤ που κάθε άλλα παρα φιλικές προς το Κόμμα ήταν.
Εκείνο όμως που έχει τη δική του αξία είναι το γεγονός πως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ παραδέχονταν πως το όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρχαν πιέσεις προκειμένου να επιτελούν το εργο τους κατα τρόπον τέτοιο που να υπηρετεί στο ακέραιο τα σχέδια της κεντρικής εξουσίας. Οσο λοιπόν η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας κρεμόταν πάνω απο τα κεφάλια τους, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ ήταν λαλίστατοι. Απο τη στιγμή που για να το πούμε και λαικά λίγδωσε και πάλι το αντεράκι τους θυμήθηκαν τις καλές τους συνήθεις προκειμένου να μη βρεθούν στη θέση τόσων και τόσων εργαζομένων που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με το γολγοθά της ανεργίας. Κατα την άποψη μας λοιπόν, το γεγονός αυτό συνιστά ένα πολυ καλό μάθημα για το μέλλον για όλους εκείνους που μιλάν γενικά και αόριστα για την ενότητα της εργατικής τάξης. Ανθρωποι οι οποίοι έχουν βρεθεί με τον τρόπο που έχουν βρεθεί σε συγκέκριμένες θέσει. κάθε άλλο παρά σχέση έχουν με τον αγώνα των εργαζομένων για ένα καλύτερο αύριο. Ο φιλοτομαρισμός, ήταν είναι και θα έιναι το κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων αυτών και κατα συνέπεια η συναναστροφή με τη μερίδα εκείνη των εργαζομένων που είναι συνειδησιακά διεφθαρμένη κανένα όφελος δε μπορεί να έχει. Η μόνη δουλειά των ανθρώπων αυτών είναι να υπηρετούν με θαυμαστή σενέπεια τις εντολές των πολιτικών τους προισταμένων είτε αυτοί είναι πράσινοι, είτε μπλέ είτε ροζουλί απόχρωσης. Προς αποφυγή παρεξηγήεων, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε οτι προφανώς και ήμασταν αντίθετοι με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Τα όσα σημειώνουμε τώρα είναι ζητήματα που τα είχαμε σημειώσει απο την πρώτη στιγμή που η τότε κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ και δε συνιστά αλλαγή στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το συγκεκριμένο ζήτημα. Εκείνο το οποίο θέλουμε να σημειώσουμε είναι οτι η έκβαη του αγώνα για να ξανανοίξει η Ε.Ρ.Τ πρέπει να αξιοποιηθεί σαν εργαλείο για να συμπεράνουμε το τι είδους συμμαχία και με ποιούς μπορεί να οικοδομήση η εργατική τάξη.
Υ.Γ: Το παρακάτω τραγούδι αφιερώνεται εξαιρετικά στο δημιουργό του και σημερινό πρόεδρο της Ε.Ρ.Τ Α.Ε Διονύση Τσακνή. Μια απορία που πάντα είχαμε είναι η εξης: Πως αισθάνεται κανείς όταν το φτύνει κατάμουτρα ο παλιος του εαυτός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου