Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης

Συνεχίζοντας σήμερα απο το σημείο που σταματήσαμε την τελευταία φορα θα επιδιώξουμε μια βαθύτερη ανάλυση της πολιτικής συμπεριφοράς της ελληνικής κοινωνίας δίνοντας τη δική μας ερμηνεία στις πολιτικές της επιλογές. Το δημοψήφισμα εξελίχτηκε σα σκωτσέζικο ντους οπου τη μια στιγμή μια σημαντική μερίδα των υποστηρικτών του ΟΧΙ πανηγύριζε για το αποτέλεσμα, το κύμα ομως ενθουσιασμού διαδέχτηκε η παγωμάρα απο την ανακοίνωση της νεας συμφωνίας.  Αυτή η μετάπτωση στη διάθεση μεγάλης μερίδας του κοινωνικού συνόλου  οδήγησε πολλούς στο συμπέρασμα πως αυτό θα εκφραστεί και μέσω της ψήφου στις εκλογές που θα ακολουθούσαν.

          

Το εκλογικό αποτέλεσμα του Σεπτέμβρη του 2015 όμως διέψευσε πανηγυρικά οσους πίστευαν πως το άκρον άωτον της πολιτικής απάτης απο την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ θα είχε και πολιτικό κόστος. Το εκλογικό σώμα στην πλειοψηφία του στήριξε εκ νέου το κυβερνών κόμμα αποδεικνύοντας πως όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα δεν ήταν ικανά να κλονίσουν την πίστη τους σε αυτό. Η μόνη διαφοροποίηση είχε να κάνει με μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του Γενάρη του 2016 η οποία επέλεξε το δρόμο της αποχής για να εκφράσει τη δυσφορία της για τους χειρισμούς της κυβέρνησης.






Οι δυο ομάδες, και αυτή που στήριξε την κυβέρνηση οσο και αυτή που απείχε απο τις εκλογές, κατέδειξαν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο κατα την άποψη μας τις αντιλήψεις της κοινωνίας περι πολιτικής. Στα δικά τους μάτια ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί, η αποτέλεσε, την τελευταία ελπίδα για την πολιτική διαχείριση ενός οικονομικού μοντέλου το οποίο θεωρούν δεδομένο. Κοινώς Ε.Ε  και ξερό ψωμί, με το ΣΥΡΙΖΑ να αναλαμβάνει να αποκαταστήσει στα μάτια τους τη χαμένη αίγλη της Ε.Ε.



Εκείνο δηλαδή που επικύρωσαν οι τελευταίες εκλογές είναι η συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το Σύνδρομο της Στοκχόλμης σύμφωνα με το οποίο οι όμηροι μιας απαγωγής έχουν την τάση να αισθάνονται συμπάθεια  προς τους απαγωγείς τους. Ο κύριος λόγος που κάτι τέτοιο συμβαίνει είναι γιατι τα θύματα αισθάνονται ασφάλεια. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ελληνα ψηφοφόρο  ο οποίος έχει αποδεχτεί την Ε.Ε ως μια de facto  κατάσταση η οποία δεν αμφισβητείται ανεξάρτητα απο τον οι αποφάσεις της  οδηγούν ξεκάθαρα σε εξαθλίωση τον ελληνικό λαό.  Το υπάρχον μοντέλο δημιουργεί ενα κλίμα ασφάλειας και σιγουριάς που απορρέει απο το κυρίως απο το γεγονός οτι βρίσκεσαι στην ίδια ένωση με τους ισχυρούς, κυρίως τη Γερμανία , αυτής της ηπείρου. Αυτό το αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς είναι προτιμότερο απο μια πολιτική επιλογή που θα θέσει τη χώρα εκτός αυτού του πλαισίου κατι που θα έχει ως συνέπεια το καράβι να κληθεί να πλεύσει σε αχαρτογράφητα νερά.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου