Τα θρασύμια

Αν αναρωτιέστε το που βρίσκουν το θράσος, αυτοί που ζήταγαν «διεθνή παρέμβαση για την πτώση του “καθεστώτος” Άσαντ»*, να ανεβαίνουν στα κεραμίδια όταν αυτή γίνεται πραγματικότητα**, αναλογιστείτε πως πρόκειται για τους ίδιους πολιτικούς χώρους που στην δεκαετία του ’80 προέβαλαν ως πρότυπο εργατικού κινήματος την «αλληλεγγύη» του Βαλέσα, και πανηγύριζαν στην δολοφονία του Τσαουσέσκου***.

Για τους ίδιους πολιτικούς χώρους, που η μόνη «επέμβαση» στην οποία αντιτάχθηκαν ποτέ χωρίς αστερίσκους και «ναι-μεν-αλλά», ήταν αυτή της ΕΣΣΔ στο ...Αφγανιστάν!

Σε αυτούς που αποκαλούν τις Λαϊκές δημοκρατίες «καθεστώτα» ακόμη και σήμερα.
Στον Άσαντ θα κωλώσουνε;
Για αυτούς τους «αριστερούς», και αυτήν την «αριστερά» μιλάμε.
Να τους χαίρονται...
_____________
*Βλέπε εδώ και εδώ, δειγματοληπτικά μόνο
**Εδώ και εδώ, και πάλι δειγματοληπτικά.
***Παρά το γεγονός πως το ΚΚ Ρουμανίας διατηρούσε τις καλύτερες των σχέσεων με το ΚΚΕ εσωτερικού. Για τέτοια υποκρισία μιλάμε...
Δες και εδώ:

«...Το ΚΚΕ (εσ.) μπορούσε να υπολογίζει στη διακριτική ανοχή [sic]της Ρουμανίας του Τσαουσέσκου, που για λόγους της δικής του αντιπαράθεσης με τη Σοβιετική Ένωση άφηνε ελεύθερο πεδίο για πολιτική λειτουργία...»