Σταθερά α-ταξικά και αντιΚΚΕ
Μιλάμε για το άρθρο του Αν.Νταβανέλου "Μετά τη δοκιμασία της ΟΛΜΕ" που είδαμε στο ΙΣΚΡΑ.
Με τη γνωστή λογική των χαμένων ευκαιριών για το κίνημα που χάθηκαν "εξ αιτίας της στάσης της Αριστεράς"(οπότε το συμπέρασμα;) προσπαθεί να εξηγήσει τα όσα έγιναν στο θέμα της "μη Απεργίας" της ΟΛΜΕ.
Για μια κόμη φορά δε βλέπει κανείς πουθενά μια αναφορά στην ανάγκη ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος για να μπορεί αυτό να προχωρά σε δύσκολες κινητοποιήσεις όπως μια απεργία διαρκείας και να δίνει λύσεις από τα κάτω. Δεν θα μπορούσε βέβαια, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί ούτε θέλει να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενός δυνατού κινήματος από τα κάτω, που θα είναι δυνατό μόνο αν έχει καθαρό ταξικό προσανατολισμό.
Κατά τα άλλα, και προκειμένου να μην ομολογηθεί η κραυγαλέα επιβεβαίωση της γραμμής του ΠΑΜΕ για 48ωρη και Γεν.Συνελεύσεις που θα έβλεπαν τη συνέχεια, ο Αν.Ντ. γράφει:
"Το ΚΚΕ βγήκε εξαρχής και βιαίως έξω απ’ όλα τα καθήκοντα αντιμετώπισης της επίθεσης στην εκπαίδευση."
"Εξ αρχής και βιαίως"... Θα υπέθετε κανείς ότι αρνήθηκε οποιαδήποτε κινητοποίηση και κατάγγειλε την Απεργία διαρκείας. Μόνο που το ΠΑΜΕ είπε καθαρά πως "δεν είναι εναντίον καμιάς μορφής πάλης και επομένως ούτε εναντίον της Απεργίας διαρκείας" Απλά όταν επιλέγεται μια μορφή πάλης καλό είναι πρώτα, πρώτα και όχι μετά, να εξετάζεται αν μπορεί να υλοποιηθεί ή αν θα γελοιοποιήσει αυτούς που την επιλέγουν και αν θα εκθέσει και το κίνημα. Η "συνεπής" θέση του ΣΥΡΙΖΑ όμως ήταν "Διαρκείας ή τίποτα, μπορούμε δε μπορούμε". Απλά, σοβαρά και κυρίως δημοκρατικά. Οποιος δε συμφωνεί, τρώει σαβούρα.
Οταν μιλάει επίσης κάποιος για κλιμάκωση, δε μπορεί να εννοεί βέβαια το πήδημα από το τίποτα σε μιά απεργία διαρκείας. Αλλιώς, αφού υπάρχει γενικά μια ανάγκη κλιμάκωσης, ας κηρύξουμε από τώρα και μια "πολιτική Γενική Απεργία διαρκείας" να τελειώνουμε. Κι αμα πιάσει έπιασε. Στη ζωή πρέπει να ρισκάρεις...Αλλιώς τι μάγκας είσαι;
Αμα δεν πιάσει θα την πέσουμε στο ΚΚΕ και γενικά στην Αριστερά που έχασε άλλη μια ευκαιρία. (Γιατί όμως χάνει τόσες ευκαιρίες η "Αριστερά"(μαζί και το ΚΚΕ); Ποια είναι η εξήγηση; Γιατί και η Δεξιά και η ακροδεξιά τα ίδια λέει όταν θέλει να κρατήσει το λαό σε συντηρητική κατεύθυνση.)
Τέλος αναρωτιέμαι αν ικανοποιεί το ΣΥΡΙΖΑ η εξήγηση της "προδοσίας από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ". Δεν ξέρουν τι ρόλο παίζουν οι ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ; Δηλαδή είναι δυνατόν και να οδηγήσουν με συνέπεια μια πολυήμερη και δύσκολη κινητοποίηση αν έρθει η στιγμή; Και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη για το σύστημα συγκυρία όπου ο καπιταλισμός τρώει σίδερα για να σώσει το τομάρι του;
Μήπως η ελαφρότητα, για να μην πούμε τίποτα άλλο, ξεπερνάει τα΄όρια εκεί στους χώρους της "Ανανέωσης";
Αλλα αντ'άλλων δηλαδή, νά' χουμε κάτι να λέμε που να φοράει και κάτι κόκκινο πάνω του.
Πάντως ένα πράγμα μένει μονιμο και σταθερό.
Σταθερά α-ταξικά και αντιΚΚΕ-Μήπως δεν είναι και τόσο σάπιο;
Η αισχρή συκοφάντηση όσων λέει και κάνει το ΚΚΕ. Και μαζί το τείχος που ορθώνουν στη μόνη λύση. Το ξεκάθαρο σε προσανατολισμό ταξικό εργατικό κίνημα. Γιατί το ερώτημα ήταν είναι και θα είναι πάντα ένα. Με ποιον είσαι; Με ποιά ανάπτυξη; Των εργαζόμενων και του λαού ή του "καλού" κεφαλαίου; Με ποιούς αγώνες και για ποιό στόχο; Για έναν άλλο καινούργιο κόσμο ή για τη σωτηρία του παλιού και σάπιου; (Η μήπως δεν είναι και τόσο σάπιο;)
Και τέτοια κρίσιμα ερωτήματα, όπως φαίνεται δεν θέλουν να μπουν στον πυρήνα της σκέψης των εργαζόμενων.
ΥΓ: Θα πούμε ακόμη μια φορά ότι έχει καταντήσει αηδία,αυτό το κλαψούρισμα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τις δήθεν διαφορετικές θέσεις που τα βάζουν με όλους και δήθεν και με τον εαυτό τους(τι δημοκρατία!!), προσπαθώντας να μην αφήσουν χώρο που να μη ρίχνουν δίχτυα. Στο κάτω κάτω κατάφεραν το αδιανόητο. Πήραν 27%. Ας το κάνουν πρώτα κάτι αυτό το 27% και μετά ας ρίξουν και αλλού δίχτυα. Γιατί μέχρι τώρα δεν έχουμε δει τίποτα. Και στη συγκέντρωση της ΟΛΜΕ(για την επιστράτευση) δεν έφεραν πάνω από 1000-1500 άτομα δικά τους. "Με τις πορδές" έλεγε η γιαγιά μου, "δε βάφονται αυγά".
πηγη: Γιωργος Σαρρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου