Ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει πεδία δράσης στο κεφάλαιο

Το παράδειγμα...
Εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ - ή κατά τον κύριο που τον ανήγγειλε «τη σωστή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ» - ο Γ. Σταθάκης συμμετείχε την Τρίτη, σε συνέδριο των «Financial Times» με θέμα: «Το μέλλον της Ασφάλισης στην Ελλάδα». Στην παρέμβασή του, και αφού ενημέρωσε για τις πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις που έχουν κάνει με το φορέα των ασφαλιστικών εταιρειών, έσπευσε να αποδείξει ότι δεν πήγαν στράφι τα «ιδιαίτερα», λέγοντας: «Το μεγάλο διακύβευμα αφορά το χαρακτήρα της δημόσιας ασφάλισης, του δημόσιου πυλώνα. Αυτόν τον πυλώνα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον υπερασπιστεί, προστατεύοντάς τον και αναβαθμίζοντάς τον ως δημόσιο πυλώνα ασφάλισης. Δίπλα όμως σε αυτόν η ιδιωτική ασφάλιση έχει τεράστια περιθώρια ωρίμανσης, ανάπτυξης, και εμείς θα είμαστε παρόντες σε αυτή την προσπάθεια ανάπτυξης αυτού του τομέα...» (...) «Είμαστε έτοιμοι να γίνουν οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που θα διατηρήσουν το δυναμικό χαρακτήρα αυτού του συστήματος»...

Τίποτα το διαφορετικό δε λένε στην πραγματικότητα η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Αυτή, άλλωστε, η λογική περνούσε σε όλες τις αλλαγές που επιχειρήθηκαν στο ασφαλιστικό σύστημα τις προηγούμενες δεκαετίες από τις κυβερνήσεις τους. Ούτε όμως σήμερα λένε ότι θα καταργήσουν το «δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα», αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει αποδίδοντας όμως συντάξεις πείνας ή τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη», ένα επίδομα πτωχοκομείου σε όλους και υποτυπώδεις παροχές. Βέβαια, ο Σταθάκης εξηγεί πολύ γλαφυρά τι εννοεί «δημόσιο σύστημα Ασφάλισης», είναι καθαρό ότι δεν έχει σε τίποτα να κάνει με το αίτημα για «δημόσια δωρεάν καθολική Κοινωνική Ασφάλιση». Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν κρατικό τομέα που θα λειτουργεί σαν πυλώνας, ο οποίος θα στηρίζει συνολικά το ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή και την ιδιωτική Ασφάλιση. Αυτή είναι η λογική της συνύπαρξης «δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

Αυτό που δε λέει ο Γ. Σταθάκης είναι ότι με την ενίσχυση της δράσης των ασφαλιστικών εταιρειών ανοίγεται πιο αποφασιστικά ο δρόμος για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας, αλλά και παράδοση στο κεφάλαιο ενός μέρους του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ετσι, οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν εισφορές σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, που θα τις εκμεταλλεύεται για τη δική της κερδοφορία, προκειμένου να τους ανταποδώσει μια συμπληρωματική σύνταξη, αλλά οι ιδιωτικές εταιρείες χρεοκοπούν κιόλας. Ας θυμηθούμε το παράδειγμα της χρεοκοπίας της ΕΝΡΟΝ στις ΗΠΑ που άφησε ανασφάλιστους και χωρίς σύνταξη χιλιάδες εργαζόμενους. Βεβαίως, αυτό, δηλαδή η ενίσχυση της δράσης των ασφαλιστικών εταιρειών στα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, συμβαίνει σε άλλα καπιταλιστικά κράτη όπου, όποιος έχει πληρώνει για να απολαμβάνει υπηρεσίες Υγείας και να λάβει στα γεράματα μια σύνταξη συμπληρωματική του φιλοδωρήματος της εθνικής. Στην Ελλάδα, είναι ήδη αστρονομικά τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Υγείας. Θέσεις σαν αυτή που υπερασπίστηκε ο Γ. Σταθάκης, αλείβουν βούτυρο στο ψωμί όσων απεργάζονται νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, ευνοούν συνολικά τους καπιταλιστές, αφού προωθούν το στόχο για πλήρη απαλλαγή τους από ασφαλιστικές εισφορές, όπως και του αστικού κράτους στο όνομα και της δημοσιονομικής ...«στενότητας». Ταυτίζεται με το διακηρυγμένο στόχο της ΕΕ την κυριαρχία των ιδιωτικών ασφαλιστικών συστημάτων και την περαιτέρω συρρίκνωση των δημόσιων συνταξιοδοτικών. (Αυτό ορίζει η ευρωενωσιακή «Ατζέντα για επαρκείς και βιώσιμες συντάξεις» που παρουσιάστηκε το Φλεβάρη του 2012).

Το συμπέρασμα...
Αφού, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού κεφαλαίου, αφού υπερασπίζεται την πολιτική του ευρωμονόδρομου είναι απόλυτα φυσικό, παρά τις όποιες διακηρύξεις και συνθηματολογίες να παίρνει θέση, με βάση αυτό το δεσμευτικό πλαίσιο. Οι αναφορές σε λειτουργίες του αστικού κράτους σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση δεν μπορούν να ιδωθούν σε αντιπαράθεση με τη δράση του ιδιωτικού κεφαλαίου σε αυτούς τους τομείς, αλλά ως λειτουργίες στήριξής της... Το παραπάνω, λοιπόν, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα όρια της πολιτικής διαχείρισης στο έδαφος των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, του ευρωμονόδρομου, της εξουσίας του κεφαλαίου που μπορεί να ασκήσει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όποιο επίθετο και αν χρησιμοποιεί για τον εαυτό της...

πηγη: Ριζοσπαστης