«ΕΓΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΤΙ Ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ. ΕΣΕΙΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΟΤΙ Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ;»
Μια μικρή ομήγυρη μικρομεσαίων εργοδοτών…
Στην αρχή ήταν η έκρηξη. «Δεν είναι δυνατόν εμένα να μου ζητάνε να αποζημιώνω τους εργαζόμενους όταν τους απολύω. Θα καταστραφώ! Από πού και ως που η δική μου επιχείρηση, εγώ δηλαδή, είμαι υποχρεωμένος να δίνω αποζημίωση στον εργαζόμενο;»
Αφού άκουσα όλη τη νεοφιλελεύθερη φιλολογία των μικροαστών εργοδοτών, ότι είναι γελοίο ο εργοδότης να καταβάλει «υψηλό μισθό», ασφαλιστικές εισφορές για τον εργαζόμενο, εισφορά για την ανεργία του στον ΟΑΕΔ και στο τέλος να εξαναγκάζονται από το νόμο να του δίνουν και αποζημίωση(!!!) είπα:
Συμφωνώ απόλυτα ότι ο εργοδότης δεν πρέπει να δίνει απολύτως τίποτα στον εργάτη. Ένα σκέτο μεροκάματο υπολογιζόμενο με ωρομίσθιο και τέλος.
Αφού γίνει όμως αυτό και αρχίσει κανοικά η δουλειά, ο εργαζόμενος πηγαίνει και του λέει του εργοδότη, θα πληρώνεις ασφάλιστρο για τη σύνταξή μου, εισφορές ΟΑΕΔ για την πιθανή ανεργία μου, και θα βάζεις στην άκρη, για λογαριασμό μου, ένα μικρό ποσοστό του μισθού μου για αποζημίωση όταν με απολύσεις, ως μέρος της συνολικής αμοιβής μου.
Οι εργοδότες βγάζουν φωτιές, τι είναι αυτά που λες….
Καλά λέω, δεν είπα να βγάλετε από την τσέπη σας, ως αμοιβή του εργαζόμενου είναι που δεν τη θέλει στο χέρι αλλά να κατατίθεται στον λογαριασμό του.
-δεν θα του δώσουμε…
-μη τη δίνετε. Τότε θα έρθει και θα σας πει στο αυτί: «Χωρίς εμένα γρανάζι δεν γυρνά…» και αν είναι και προχωρημένος θα σας πει και το άλλο μισό του ποιήματος: «μπορώ και χωρίς αφεντικά»! και ύστερα θα κατεβάσει τα ρολά άμεσα ή με λευκή απεργία και πτώση της παραγωγικότητας, εκβιάζοντάς σας «αισχρά»…. Στο τέλος να δείτε, θα τα δώσετε όχι μόνο γιατί χάνετε κέρδη αλλά κυρίως γιατί δεν έχετε από πού αλλού να βγάλετε κέρδη, εκτός από τους εργαζόμενους. Τι λέτε, αν όλα αυτά είναι μέρος του μισθού και όχι του συρταριού σας, θα τα δώσετε άλλα στο χέρι και άλλα εμμέσως;
Άρχισαν να το σκέφτονται.
-Μπορεί, λέει κάποιος. Αν δεν είναι δικά μου και είναι του μισθού…
-μα και ως τώρα του μισθού ήταν και εσείς νομίζατε ότι ήταν δικά σας… αφού λοιπόν θα συμφωνήσετε σε μια νέα συμφωνία και Σύμβαση, θα συμβεί το εξής φοβερό. Εν όσο δεν του δίνεται την αποζημίωση στο χέρι κάθε μέρα, ούτε την καταθέτετε σε κάποιον δικό του λογαριασμό για να την πάρει όταν απολυθεί από εσάς και να μη τα βγάζετε από το ταμείο σας, στην ουσία εσείς θα κατακρατείτε τα ποσά της αποζημίωσης στα συρτάρια σας, θα τα επενδύετε, θα τα εκμεταλλεύεστε, θα βγάζετε από αυτά κέρδη…. Και όταν έρθει ή ώρα να τον απολύσετε, γιατί βρήκατε έναν αλλοδαπό, ανασφάλιστο, με μισθό ώρας που πιάνεται για μισθό μέρας, ωρύεστε γιατί είστε υποχρεωμένος να δώσετε «δικά σας λεφτά» από το ταμείο σας στον απολυόμενο….
Δηλαδή ενώ πρέπει να του επιστρέψετε τα ποσά που παρακρατούσατε επί χρόνια και με τόκο μάλιστα, βγάζετε ότι αυτό είναι αδικία, τα βρίσκετε με την τρόικα και την κυβέρνηση, νομοθετείται η μείωση ή και κατάργηση της αποζημίωσης και κλέβετε νομίμως τα λεφτά που ανήκουν και έπρεπε να δώσετε στον εργαζόμενο!
Και τον κλέβετε, και φωνάζετε ότι είναι αδικία κάθε αποζημίωση εργαζομένου δηλαδή η απόδοση των δικών τους χρημάτων!
Αυτό ακριβώς γίνεται και σήμερα. Στον εργαζόμενο δεν δίνεται ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα ο εργαζόμενος βγάζει και τον μισθό του, και τα κέρδη σας, και τις ασφαλιστικές του εισφορές, και την αποζημίωσή του. Από αυτή την άποψη μόνο του χρωστάτε.
Αν τώρα κάνετε το λάθος και υπολογίσετε όλο τον πλούτο του κόσμου που έχει παραχθεί αλλά δεν ανήκει στους εργαζόμενους, θα καταλάβετε και την τεράστια κλοπή που τους έχετε κάνει.
Με άλλα λόγια, όχι μόνο τους χρωστάτε το σήμερα αλλά όλο το χθες, όλο τον πλούτο σας, όλο τον πλούτο του κόσμου. Γιατί κανένας άλλος δεν παράγει πλούτο παρά μόνο αυτός που εργάζεται. Και αν θέλετε αντιτάξετε το δικό σας σύνθημα στο σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Τι θα πείτε, ότι τα κέρδη έρχονται από τον ουρανό του Θεού σας;
Υπαρξιακό ρίγος σας πιάνει όταν το ακούτε γιατί δεν έχετε καμία απάντηση…
Επανέρχομαι. Εγώ λοιπόν συμφωνώ απόλυτα ότι ο εργοδότης δεν πρέπει να δίνει απολύτως τίποτα στον εργάτη. Εσείς συμφωνείτε ότι ο εργάτης δεν πρέπει να δίνει απολύτως τίποτα στους εργοδότες;
Κάγκελο!!!
Μια μικρή ομήγυρη μικρομεσαίων εργοδοτών…
Στην αρχή ήταν η έκρηξη. «Δεν είναι δυνατόν εμένα να μου ζητάνε να αποζημιώνω τους εργαζόμενους όταν τους απολύω. Θα καταστραφώ! Από πού και ως που η δική μου επιχείρηση, εγώ δηλαδή, είμαι υποχρεωμένος να δίνω αποζημίωση στον εργαζόμενο;»
Αφού άκουσα όλη τη νεοφιλελεύθερη φιλολογία των μικροαστών εργοδοτών, ότι είναι γελοίο ο εργοδότης να καταβάλει «υψηλό μισθό», ασφαλιστικές εισφορές για τον εργαζόμενο, εισφορά για την ανεργία του στον ΟΑΕΔ και στο τέλος να εξαναγκάζονται από το νόμο να του δίνουν και αποζημίωση(!!!) είπα:
Συμφωνώ απόλυτα ότι ο εργοδότης δεν πρέπει να δίνει απολύτως τίποτα στον εργάτη. Ένα σκέτο μεροκάματο υπολογιζόμενο με ωρομίσθιο και τέλος.
Αφού γίνει όμως αυτό και αρχίσει κανοικά η δουλειά, ο εργαζόμενος πηγαίνει και του λέει του εργοδότη, θα πληρώνεις ασφάλιστρο για τη σύνταξή μου, εισφορές ΟΑΕΔ για την πιθανή ανεργία μου, και θα βάζεις στην άκρη, για λογαριασμό μου, ένα μικρό ποσοστό του μισθού μου για αποζημίωση όταν με απολύσεις, ως μέρος της συνολικής αμοιβής μου.
Οι εργοδότες βγάζουν φωτιές, τι είναι αυτά που λες….
Καλά λέω, δεν είπα να βγάλετε από την τσέπη σας, ως αμοιβή του εργαζόμενου είναι που δεν τη θέλει στο χέρι αλλά να κατατίθεται στον λογαριασμό του.
-δεν θα του δώσουμε…
-μη τη δίνετε. Τότε θα έρθει και θα σας πει στο αυτί: «Χωρίς εμένα γρανάζι δεν γυρνά…» και αν είναι και προχωρημένος θα σας πει και το άλλο μισό του ποιήματος: «μπορώ και χωρίς αφεντικά»! και ύστερα θα κατεβάσει τα ρολά άμεσα ή με λευκή απεργία και πτώση της παραγωγικότητας, εκβιάζοντάς σας «αισχρά»…. Στο τέλος να δείτε, θα τα δώσετε όχι μόνο γιατί χάνετε κέρδη αλλά κυρίως γιατί δεν έχετε από πού αλλού να βγάλετε κέρδη, εκτός από τους εργαζόμενους. Τι λέτε, αν όλα αυτά είναι μέρος του μισθού και όχι του συρταριού σας, θα τα δώσετε άλλα στο χέρι και άλλα εμμέσως;
Άρχισαν να το σκέφτονται.
-Μπορεί, λέει κάποιος. Αν δεν είναι δικά μου και είναι του μισθού…
-μα και ως τώρα του μισθού ήταν και εσείς νομίζατε ότι ήταν δικά σας… αφού λοιπόν θα συμφωνήσετε σε μια νέα συμφωνία και Σύμβαση, θα συμβεί το εξής φοβερό. Εν όσο δεν του δίνεται την αποζημίωση στο χέρι κάθε μέρα, ούτε την καταθέτετε σε κάποιον δικό του λογαριασμό για να την πάρει όταν απολυθεί από εσάς και να μη τα βγάζετε από το ταμείο σας, στην ουσία εσείς θα κατακρατείτε τα ποσά της αποζημίωσης στα συρτάρια σας, θα τα επενδύετε, θα τα εκμεταλλεύεστε, θα βγάζετε από αυτά κέρδη…. Και όταν έρθει ή ώρα να τον απολύσετε, γιατί βρήκατε έναν αλλοδαπό, ανασφάλιστο, με μισθό ώρας που πιάνεται για μισθό μέρας, ωρύεστε γιατί είστε υποχρεωμένος να δώσετε «δικά σας λεφτά» από το ταμείο σας στον απολυόμενο….
Δηλαδή ενώ πρέπει να του επιστρέψετε τα ποσά που παρακρατούσατε επί χρόνια και με τόκο μάλιστα, βγάζετε ότι αυτό είναι αδικία, τα βρίσκετε με την τρόικα και την κυβέρνηση, νομοθετείται η μείωση ή και κατάργηση της αποζημίωσης και κλέβετε νομίμως τα λεφτά που ανήκουν και έπρεπε να δώσετε στον εργαζόμενο!
Και τον κλέβετε, και φωνάζετε ότι είναι αδικία κάθε αποζημίωση εργαζομένου δηλαδή η απόδοση των δικών τους χρημάτων!
Αυτό ακριβώς γίνεται και σήμερα. Στον εργαζόμενο δεν δίνεται ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα ο εργαζόμενος βγάζει και τον μισθό του, και τα κέρδη σας, και τις ασφαλιστικές του εισφορές, και την αποζημίωσή του. Από αυτή την άποψη μόνο του χρωστάτε.
Αν τώρα κάνετε το λάθος και υπολογίσετε όλο τον πλούτο του κόσμου που έχει παραχθεί αλλά δεν ανήκει στους εργαζόμενους, θα καταλάβετε και την τεράστια κλοπή που τους έχετε κάνει.Με άλλα λόγια, όχι μόνο τους χρωστάτε το σήμερα αλλά όλο το χθες, όλο τον πλούτο σας, όλο τον πλούτο του κόσμου. Γιατί κανένας άλλος δεν παράγει πλούτο παρά μόνο αυτός που εργάζεται. Και αν θέλετε αντιτάξετε το δικό σας σύνθημα στο σύνθημα «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Τι θα πείτε, ότι τα κέρδη έρχονται από τον ουρανό του Θεού σας;
Υπαρξιακό ρίγος σας πιάνει όταν το ακούτε γιατί δεν έχετε καμία απάντηση…
Επανέρχομαι. Εγώ λοιπόν συμφωνώ απόλυτα ότι ο εργοδότης δεν πρέπει να δίνει απολύτως τίποτα στον εργάτη. Εσείς συμφωνείτε ότι ο εργάτης δεν πρέπει να δίνει απολύτως τίποτα στους εργοδότες;
Κάγκελο!!!
πηγη: Αριστερα και πολιτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου