Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ’ όλες τις καρδιές,
σ’ όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα σύκα
και τη σκάφη σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
Απελευθέρωση: Πλακάτ του ΚΚΕ σε κάρο στην Ακαδημία Αθηνών
1934 Καρδίτσα. Απεργοί σιδηροδρομικοί. Όρθιος πρώτος από δεξιά ο κομμουνιστής Γιαννόπουλος Ανδρέας
Μάης του 1936. Απεργοί στα τσιμέντα Τιτάν στην Ελευσίνα. Τα χέρια τους δεμένα με σχοινί ως ένδειξη ενότητας. Δεξιά καθιστός ο κομμουνιστής Λάκης Τσιατσούλης
1935 Αη-Στράτης. Φυλλάδιο του Παλλαϊκού Μετώπου (το οποίο είχε συνιδρύσει το ΚΚΕ). Εικονίζονται ο βουλευτής Χαλκογιάννης (αριστερά) και ο κόκκινος δήμαρχος Καβάλας και στέλεχος του ΚΚΕ Παρτσαλίδης
Ανάφη, Δεκέμβριος του 1935. Απεργία πείνας κομμουνιστών με κεντρικό αίτημα την αμνήστευσή τους.
1936. Οι βουλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου. Εικονίζονται οι Δ Γληνός, Κ Γαβριηλίδης, Δ Παρτσαλίδης, Στ. Σκλάβαινας, Μ. Σινάκος, Κ. Θέος, Μ. Πορφυρογένης και Γ. Σιάντος
 |
| 9 Μαίου 1936 Θεσσαλόνίκη. Απεργοί μπροστά στην επίθεση των χωροφυλάκων στήνουν οδοφράγματα για να αμυνθούν. |
Η κηδεία του αυτοκινητηστή συνδικαλιστή Τάσου Τούση
Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να `ναι κι από αίμα.
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα,
μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο.
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ’ τα κάγκελα,
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου.
Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά
και πρέπει να σκεφτείς το φως σ’ έναν κάμπο με στάχυα,
και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών
και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα,
για να βρεις λίγο χώρο να απλώσεις τα πόδια σου.
Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα,
το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα,
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα
που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε.
1936. Ηγετικά στελέχη της ΕΟΝ χαιρετούν ναζιστικά το δικτάτορα Μεταξά. Τα εγγόνια τους της Χρυσής Αυγής θα χτυπήσουν 40 χρόνια μετά στη ζώνη τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης για το φεστιβάλ της ΚΝΕ
Ο δικτάτορας Μεταξάς με τον βασιλιά Γεώργιο επισκέπτονται εργοστάσιο στο Μοσχάτο. Η συμμαχία τους δημιουργήθηκε εμφανώς για την καλύτερη εξυπηρέτηση της ντόπιας και ξένης αστικής τάξης.
1937 Φολέγανδρος. Ομάδα εξορίστων της μεταξικής δικτατορίας ανεβαίνει από το λιμάνι στο χωριό.
1941 Ομάδα εξορίστων στη Φολέγανδρο. Διακρίνονται οι: Π Δημητρίου, Α Μολυβδάς, Γ Τρικαλινός, Μ. Δρακόπουλος, Α Γεωργίου, Χ Αγγελάκης, Ν Οικονομίδης, Μ Φάρκωνας, Ζ Αγγελίδης, Ε Μουζενίδη, Ολ. Αγγελάκη
1943. Εργάτριες του ΕΕΑΜ στο κλωστοϋφαντουργείο Λαναρά. Στη μέση η παλαίμαχος ΕΑΜίτισσα Αντωνία Δεναξά
1944. Εργάτριες του ΕΕΑΜ στο κλωστοϋφαντουργείο Λαναρά. Δεξιά η αγωνίστρια του ΕΕΑΜ Ανθούλα Χελιδώνη
1943. ΒΙΟ. Ανώνυμη Ελληνική Εταιρεία Λεβήτων στον Κολωνό. Εργάτες και στελέχη του ΕΕΑΜ . Διακρίνεται το στέλεχος του ΕΕΑΜ Στράτος Μαυρίδης
1944 ΒΙΟ. Το στέλεχος του ΕΕΑΜ Γιάννης Στυλιανόπουλος εργάζεται.
Εκδήλωση της ΕΠΟΝ στη λέσχη του Πολυτεχνείου Αθήνας
Α, εκείνοι οι ατέλειωτοι δρόμοι,
γεια σου σύντροφε, το μεσημέρι, ναι, στη γωνιά.
Τρέχαμε, τρέχανε οι προκηρύξεις,
τρέχαμε, τρέχανε, τρέχαν τα τραμ.
Α, εκείνοι οι ατέλειωτοι δρόμοι,
γεια σου σύντροφε, το μεσημέρι, ναι, στη γωνιά.
Μερμύγκιαζε η Καισαριανή
από τις λαϊκές σημαίες.
Ένα μεγάφωνο στην πλατεία,
το ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ.
1942 Πολιτικά στελέχη του ΚΚΕ σε χωριό του ΕΛΑΣ. Δεύτερος από δεξιά ο Γιάννης Ζεύγος, τρίτος ο Γιάννης Ιωαννίδης, πίσω από τον Ιωαννίδη η Αύρα Παρτσαλίδη, δεξιά η Μαρία Σβώλου, κ Φώκος Βέττας και ο Μήτσος Παρτσαλίδης
Προκήρυξη για νεκρό του ΕΛΑΣ στην μάχη της σοδειάς.
1942, Οργανωτικό σχεδιάγραμμα της κομμουνιστικής νεολαίας και του ΕΑΜ Νέων Πειραιά.
Ομάδα μαυροσκούφηδων σε αυτοκίνητο. Φαντάρος ο Μπάμπης Κλάρας. Διακρίνονται οι: Κωστούλας αριστερά, ο Έκτορας δεξιά, στο τιμώνι ο Κρέτσης και ο οπερατέρ του Γενικού Στρατηγείου. Η ομάδα κατευθύνεται από τη Λαμία στα Τρίκαλα
Έτσι μικρό ήταν τ’ όνειρό μας.
Μα τούτο τ’ όνειρο ήταν τ’ όνειρο
όλων των πεινασμένων και των αδικημένων.
Κι οι πεινασμένοι ήταν πολλοί
κι οι αδικημένοι ήταν πολλοί
και τ’ όνειρο μεγάλωνε σιγά σιγά.
Μεγάλωνε πάντοτε
το ίδιο στρογγυλό σαν το ψωμί
και το ίδιο στρογγυλό και σαν τον ήλιο
και το ίδιο στρογγυλό και σαν τη γη
και το ίδιο στρογγυλό σαν τον ορίζοντα.
Ετούτο τ’ όνειρο των πεινασμένων,
τ’ όνειρο των αδικημένων
όλου του κόσμου.
1943 Αντάρτικη σύναξη στο Κεράσοβο.
Τμήμα του ΕΛΑΣ Ιωαννίνων. Κάτω δεξιά ο αντάρτης Θανάσης Στεργίου.
Η διοίκηση της 6ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ
Νεκρός πολυβολητής του ΕΛΑΣ
Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Όπως, να πούμε, κάνει ο σκίουρος
Δίχως απ’ όξω ή από πέρα να προσμένει τίποτα
Δε θα `χεις άλλο πάρεξ μοναχά να ζεις.
Η ζωή δεν είναι παίξε γέλασε
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που έτσι, να πούμε, ακουμπισμένος σ’ έναν τοίχο
Με τα χέρια σου δεμένα
Ή μέσα στ’ αργαστήρι
Με λευκή μπλούζα και μαύρα ματογυάλια
Θε να πεθάνεις, για να ζήσουνε οι άνθρωποι,
Οι άνθρωποι που ποτέ δε θα `χεις δει το πρόσωπό τους
Και θα πεθάνεις ξέροντας καλά
Πως τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό απ’ τη ζωή δεν είναι
Πρέπει να τηνε πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά
Που θα φυτεύεις, σαν να πούμε, ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου
Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι, γιατί το θάνατο δε θα τονε πιστεύεις
Όσο κι αν φοβάσαι
Μα έτσι, γιατί η ζωή θε να βαραίνει πιότερο στη ζυγαριά
πηγη: Κοκκινος Φακελος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου