Τα περί «συνεννόησης»

«Εκτιμώ ότι, αν μέσα στο 2014 δε δημιουργηθούν συνθήκες εθνικής και πολιτικής ενότητας, η χώρα θα αχθεί μόνη της εκτός ευρωζώνης(...) Η χώρα δεν κινδυνεύει να επιπέσει σε γρανιτώδη τοίχο μέσα στην τριετία 2014-2016, ούτε από ατύχημα στον τραπεζικό χώρο, ούτε από αδυναμία αποπληρωμής κάποιου ομολόγου. Κινδυνεύει από καταρρεύσεις παραγωγικών πεδίων της πραγματικής οικονομίας, π.χ. μεταποιητική, βιοτεχνική και βιομηχανική δραστηριότητα κτλ». Το απόσπασμα είναι από συνέντευξη του Αλ. Παπαδόπουλου, πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ επί κυβερνήσεων Σημίτη στο «Βήμα της Κυριακής». Η άποψη περί «εθνικής συνεννόησης όμως υπήρχε διάχυτη στον αστικό Τύπο της Κυριακής, (π.χ. «Καθημερινή» στο κύριο άρθρο της, «Ελευθεροτυπία» κ.ά.). Η επιμονή των αστών για «εθνική συνεννόηση» δείχνει την αγωνία τους για τις τεράστιες δυσκολίες στην έξοδο από την κρίση. Επομένως τα όσα λέγονται ότι το 2014 έρχεται ανάκαμψη είναι υπό αμφισβήτηση. Θέλουν όλα τα κόμματα της διαχείρισης μαζί, προκειμένου να πείθουν το λαό να βάζει πλάτες στην έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. «Εθνική συνεννόηση» αυτοί, στη δική μας συμμαχία εμείς σε αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική ρότα, κόντρα σ' αυτή τη συνεννόηση.

Οταν ανησυχούν οι αστοί...

Ανησυχούν οι αστοί από τις εξελίξεις στα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος. Η καταψήφιση από το Βύρωνα Πολύδωρα του νομοσχεδίου για το φόρο ακινήτων και η διαγραφή του από τη ΝΔ, αλλά και οι οξύτατες κόντρες στο ΠΑΣΟΚ για το «μέλλον» του, ιδιαίτερα όπως προέκυψαν και στην πρόσφατη συνεδρίαση της κεντρικής του επιτροπής, σε συνδυασμό με τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων που είναι αρκετά χαμηλά και για τα δύο κόμματα, τους έχουν δημιουργήσει εκνευρισμό, αφού δεν έχουν με σιγουριά διαμορφώσει εναλλακτική κυβερνητική λύση. Πολύ περισσότερο που και οι δύο μαζί πόλοι στο αστικό πολιτικό σύστημα, ο ένας με κορμό τη ΝΔ και ο άλλος με τον ΣΥΡΙΖΑ, δε συγκεντρώνουν πλατιά εκλογική βάση στήριξης του συστήματος, ενώ το εγχείρημα της «κεντροαριστεράς» έχει δυσκολίες να πάρει «σάρκα και οστά», μαζί και το ψάξιμο για «νέους και άφθαρτους» ηγέτες. Η εργατική τάξη, μαζί με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να μην ανησυχούν. Ισα ίσα, πρέπει με τη δράση τους να μεγαλώσουν τις ανησυχίες των αστών, δυναμώνοντας τη συμμαχία τους, οργανώνοντας δυνατή λαϊκή αντιπολίτευση, με συμπόρευση με το ΚΚΕ.

πηγη:  Ριζοσπαστης