Βρε καλως το το παιδι...

Σε άρθρο του στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» (21/7/2013) ο Θ. Πάγκαλος επιτίθεται εναντίον των ημιμαθών, οι οποίοι, όπως υποστηρίζει, κυριαρχούν στην πολιτική και πνευματική ζωή του τόπου.

Για πολλές των παραπάνω περιπτώσεων δεν έχει και πολύ άδικο ως προς αυτό, παρά το γεγονός ότι ο καθένας πρέπει να χρησιμοποιεί την τέτοια κριτική σπάνια και με μια σχετική σεμνότητα και όχι ως «ξερόλας». Στο άρθρο του ο Θ. Πάγκαλος – κάτι που δεν που παραλείπει ποτέ του – καταφέρεται κατά του ΚΚΕ, λέγοντας διάφορα τα οποία δεν αποδείχνει ως συνήθως (ας θυμηθούμε την προβοκάτσια για τις μετοχές του ΚΚΕ στην εταιρεία «Γερμανός», την οποία ουδέποτε απέδειξε ο Θ. Πάγκαλος, διότι το γεγονός ήταν ανύπαρκτο και άρα δεν υπήρχαν αποδείξεις. Αυτό το γνώριζε, δήλωσε ότι θα παραιτηθεί από την πολιτική αν αποδειχθεί ότι το ΚΚΕ δεν έχει μετοχές, ωστόσο παρέμεινε και συνεχίζει να επιτίθεται).

Στο άρθρο του ο Θ. Πάγκαλος πέταξε μία ρουκέτα για απόφαση του ΚΚΕ να εκτελέσει στην Κατοχή τον Καστοριάδη. Το γεγονός παρατίθεται ατεκμηρίωτο. Αλλά ιστορικές αναφορές δίχως τεκμηρίωση κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να τις παίρνει υπόψη του. Και ατεκμηρίωτος και ιστορικός… Ίσως εκτιμάει ότι δεν χρειάζεται να το τεκμηριώσει, επειδή θεωρεί ότι τα γραπτά του απευθύνονται σε κοινό που κατά τον Πάγκαλο βρίσκεται κάτω και από το επίπεδο του ημιμαθούς. Πάντως, έχει και όρια η προσπάθεια να παρουσιάζονται οι πάντες (και οι τροτσκιστές της Κατοχής στους οποίους ανήκε ο Καστοριάδης) ως μόνιμα θύματα και το ΚΚΕ ως ο μόνιμος θύτης.

Ο Θ. Πάγκαλος αναφέρεται και στον Κίτσο Μαλτέζο, τον οποίο εκτέλεσε το 1944 η ΟΠΛΑ. Αλλά δεν μπαίνει στον κόπο να πει έστω και μία λέξη για το ζήτημα. Έτσι γράφουν ορισμένοι την ιστορία. Τους αρκεί ότι με μια αναφορά εξυπηρετείται ο σύγχρονος πολιτικός στόχος τους.

Ο Κίτσος Μαλτέζος ήταν μέλος της ΟΚΝΕ, από την οποία αποχώρησε το 1943 και οργανώθηκε στη ΡΑΝ. Αυτή η οργάνωση, που είχε επικεφαλής τον τότε συνταγματάρχη και μετέπειτα στρατηγό Κωνσταντίνο Βεντήρη (άνθρωπο των ανακτόρων), μαζί με άλλες παρόμοιες οργανώσεις δρούσαν κατά του ΕΑΜ και του ΚΚΕ και όχι κατά των κατακτητών. Ανάμεσα στις οργανώσεις που συνεργάζονταν με τη ΡΑΝ (εγγλέζικης καθοδήγησης) ήταν οι χίτες του Γεωργίου Γρίβα, η οργάνωση «Τρίαινα» και άλλα αντικομμουνιστικά μορφώματα, όπως η ΠΑΟ, που αν και αγγλόφιλη συνεργάστηκε μετά από ένα διάστημα και με τους Γερμανούς στη Μακεδονία.

Μάλιστα, τον Οκτώβρη του 1943, σε μυστική σύσκεψη που οργάνωσε ο κατοχικός δήμαρχος της Αθήνας Άγγελος Γεωργάτος, πήραν μέρος εκπρόσωπος της ΡΑΝ, της «Τρίαινας», της «Χ», του ΕΔΕΣ και άλλοι διαφόρων μυστικών υπηρεσιών (μαζί και της Ιντέλιτζενς Σέρβις), που επεξεργάστηκαν σχέδιο για την κατάκτηση της εξουσίας μετά την απελευθέρωση, μην τυχόν και τους προλάβει το ΕΑΜ.

Στις αναπόφευκτες συγκρούσεις υπήρξαν νεκροί από όλες τις πλευρές. Ανάμεσά τους και ο Κίτσος Μαλτέζος. Αλλά έτσι είναι η ταξική πάλη. Κάποια πλευρά έχει το δίκιο και οι κάθε λογής χίτες και ταγματασφαλίτες έχουν το άδικο. Ο Κίτσος Μαλτέζος επέλεξε να πάει προς την πλευρά που κατάστρωνε αντιλαϊκά σχέδια και είχε την ανάλογη δράση. 

πηγη: 902