Ο εξωραϊσμός του ιμπεριαλισμού απο τη Ρενα Δουρου

Υπάρχουν πολλοί τρόποι, για να κρύψει κάποιος ότι είναι σταθερά προσανατολισμένος στον εξωραϊσμό του καπιταλισμού και μάλιστα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το άρθρο στο «Εθνος» (23/1/2014) της Ρένας Δούρου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής, που αναφέρεται στην προετοιμαζόμενη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Αντιγράφουμε: «Τη στιγμή που η ΕΕ είναι ουραγός σε σειρά διεθνών θεμάτων που χρονίζουν και όπου θα μπορούσε να συμβάλει διπλωματικά, όπως για παράδειγμα στον εμφύλιο στη Συρία ή στο Παλαιστινιακό, σπεύδει να παρέμβει στρατιωτικά σε ένα περίπλοκο εθνοτικό - θρησκευτικό θέμα, αλλάζοντας μάλιστα τη στάση της». Και παρακάτω: «Η απόφαση της ΕΕ είναι πολιτικά έωλη. Η ανάμειξη όφειλε να είναι αυστηρά διπλωματική, με στόχο την άμεση εμπλοκή στην Αφρικανική Ενωση, μακριά από αποικιοκρατικού τύπου επεμβάσεις που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και λογικές. Λογικές που βρίσκουν απολύτως σύμφωνη την Αθήνα. Ισως γιατί κινείται στην ίδια τροχιά...».

Ασκεί, λοιπόν, πρώτον κριτική στην ΕΕ ότι ασχολείται με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενώ είναι ουραγός σε διάφορα διεθνή ζητήματα, δεν ασχολείται με άλλα, όπως η Συρία, το Παλαιστινιακό κ.λπ. Δεύτερον, λέει ότι η ΕΕ θα έπρεπε να έχει ενεργό «διπλωματικό» ρόλο, μια «αυστηρά διπλωματική ανάμειξη».

Με ποιο στόχο εκτός από αυτό της συμμετοχής στο μοίρασμα των αγορών θα μπορούσε μια καπιταλιστική διακρατική ένωση να ασχοληθεί με ένα θέμα όπως π.χ. η Συρία; Η εμπλοκή στην Αφρική αφορά στα διαμάντια, στο χρυσό, στο πετρέλαιο, τι άραγε θα αφορούσε η εμπλοκή στη Συρία ή την Παλαιστίνη εκτός από τα ανάλογα; Μήπως αυτή η παρότρυνση εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες και συμφέροντα;

Αλλωστε, υπάρχει πολύτιμη πείρα γι' αυτό. Τι ρόλο έπαιξε η ΕΕ στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991; Τι ρόλο έπαιξε το 1999 στην ιμπεριαλιστική επέμβαση ενάντια στη Σερβία; Και από κοντά η ελληνική αστική τάξη που είδε τις δουλειές της να «αυγαταίνουν» στα Βαλκάνια. Είναι, βεβαίως, άξιο να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει σήμερα διαφημιστής της ΕΕ στα Βαλκάνια όπως θυμόμαστε από το πρόσφατο ταξίδι της Ρ. Δούρου στη Σερβία που την κάλεσε να γίνει μέρος της οικογένειας της ΕΕ!

Ομως και ακόμα παραπέρα, πού δεν έπαιξε ρόλο η ΕΕ σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις; Ακόμα και οι αντιθέσεις της με τις ΗΠΑ, στο Ιράκ, γιατί έγιναν λόγω «του δημοκρατικού πολιτισμού και των ανθρωπιστικών παραδόσεων της ΕΕ», όπως έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ή γιατί είχαν διαφορετικά συμφέροντα γαλλικά, γερμανικά και αμερικανικά μονοπώλια; Σήμερα, η Γερμανία δεν είναι που αναπτύσσει δυνάμεις στο Αφγανιστάν, αντικαθιστώντας σε μεγάλο βαθμό το στρατό των ΗΠΑ;

Ποιος λέει ότι η ιμπεριαλιστική εμπλοκή και επέμβαση πραγματοποιείται μόνο με στρατιωτικό και όχι και με διπλωματικό τρόπο; Πώς, αλήθεια, ασκείται η διπλωματία στον ιμπεριαλισμό, με «κλάδους ελαίας» ή με τη στρατιωτική και πολιτική δύναμη που έχει ο καθένας, ανεξάρτητα αν τη χρησιμοποιεί άμεσα ή όχι; Με αυτήν δεν πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Ετσι δεν επιβάλλει τους δικούς τους όρους.

Για άλλη μια φορά, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι οι «ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις» εναλλάσσονται με τις «ιμπεριαλιστικές ειρηνικές συμφωνίες».

Στρατιωτικές και διπλωματικές παρεμβάσεις έχουν τον ίδιο στόχο, την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων της ΕΕ. Οποιος θολώνει αυτό το ζήτημα, σημαίνει ότι προσμένει και επιδιώκει έναν «εξανθρωπισμένο» ιμπεριαλισμό. Απόδειξη γι' αυτό και η παραίνεση που κάνει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, να λύσει το ζήτημα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας μια άλλη διακρατική καπιταλιστική συμμαχία, αυτή της Αφρικανικής Ενωσης. Αυτό που αποδεικνύει ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά είναι ότι ενδιαφέρεται σφόδρα να μπει στην αστική διαχείριση, τέτοιες εξετάσεις δίνει στο κεφάλαιο. Οτι είναι, δηλαδή, μια πιο ...ρεαλιστική και συνετή δύναμη στο πλαίσιο του συστήματος.

Η λύση για να μη γίνεται ο ένας λαός θύτης του άλλου είναι να δυναμώσει σε κάθε χώρα η πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη για να πάρουν τον πλούτο στα χέρια τους αυτοί που τον παράγουν.

πηγη: Ριζοσπαστης