Στόχος, η συγκέντρωση γης και ακίνητης περιουσίας

Ο φόρος στα ακίνητα είναι μόνιμος. Και είναι καρμανιόλα για τα λαϊκά νοικοκυριά, την ίδια ώρα που φοροελαφρύνει τη μεγάλη ακίνητη περιουσία, δηλαδή τους αστούς. Το αστικό κράτος έχει επιβάλει 21 συνολικά φόρους στα ακίνητα. Αλλά τούτος ο τελευταίος είναι αβάσταχτος και ήρθε σε συνθήκες κρίσης, άρα έξαρσης της ανεργίας, συνθήκες που αξιοποιούν οι αστικές κυβερνήσεις για δραστικό χτύπημα του εργατικού, του λαϊκού εισοδήματος για να ξελασπώσει το κεφάλαιο από την καταστροφική της δύναμη, δηλαδή συνθήκες που ωθούν στη φτώχεια και στην απόλυτη εξαθλίωση. Και αυτός ο φόρος γίνεται μοχλός ενίσχυσης μιας μερίδας του κεφαλαίου, που καραδοκεί να αρπάξει γη και ακίνητα. Στην Ελλάδα, υπάρχει, συγκριτικά με άλλες χώρες, μεγάλος βαθμός ιδιοκατοίκησης και μικρής ιδιοκτησίας σε γη. Αυτό θεωρείται δείκτης ευημερίας. Με αυτόν το φόρο, όπως και με τους άλλους, αλλά και με το τεκμαρτό εισόδημα λόγω ιδιοκατοίκησης, στη φορολογία ανθρώπων του μόχθου που είναι άνεργοι ή πάμφτωχοι, άρα που τους αναγκάζουν να πουλήσουν τη μικροϊδιοκτησία για να πληρώσουν τους φόρους, έρχονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες των λεγόμενων REAL ESTATE να αγοράσουν κοψοχρονιά αυτές τις ιδιοκτησίες, ή ακόμη να τους τις αφαιρέσουν και μέσω κατασχέσεων λόγω αδυναμίας να πληρώσουν την αβάσταχτη φορολογία. Ετσι επιταχύνεται η συγκέντρωση της γης στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων για να προχωρήσουν τα επενδυτικά τους σχέδια, αφού χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες γης θα εξαναγκαστούν να ξεπουλήσουν την όποια ακίνητη περιουσία κατέχουν γιατί η κατοχή της γίνεται πλέον αβάσταχτη. Αυτός είναι ο στόχος και μέσω αυτού του φόρου.

πηγη: Ριζοσπαστης