Μια όχι αθώα κυβερνητική τροπολογία

Oι εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή κινήθηκαν μες στη βδομάδα πολυεπίπεδα. Συνεχίστηκαν οι αστυνομικές έρευνες, η Ολομέλεια Εφετών όρισε δύο εφέτες να διενεργήσουν την έρευνα γύρω από τη ναζιστική οργάνωση. Στη Βουλή αποφασίστηκε άρση ασυλίας έξι φασιστοειδών - βουλευτών. Τέλος, αποφασίστηκε μεθαύριο, Τρίτη, να ψηφιστεί στην Ολομέλεια η κυβερνητική τροπολογία για διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης σε κόμματα των οποίων ένας αριθμός βουλευτών ή στελεχών κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και τρομοκρατικές πράξεις.


Την τροπολογία, εκτός από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν επίσης ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ. Το ΚΚΕ θα ψηφίσει «παρών», αναδεικνύοντας αφενός την ανάγκη να καταδικαστεί η φασιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή, αφετέρου τον κίνδυνο η τροπολογία αυτή να στραφεί τελικά ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Προς τούτο συνηγορούν μια σειρά σημεία της. Π.χ. η κυβερνητική τροπολογία δεν αναφέρεται πουθενά ονομαστικά και συγκεκριμένα στη Χρυσή Αυγή, ή «τη φασιστική εγκληματική δράση», αντίθετα διαπνέεται από διάθεση γενίκευσης, κάτι που προκαλεί ερωτήματα και θέτει κινδύνους «τσουβαλιάσματος». Ερωτήματα εξάλλου γεννά η χρησιμοποίηση του επικίνδυνου για τη δράση του κινήματος άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα «περί τρομοκρατίας». Πόσο μάλλον που ο υπουργός Δικαιοσύνης προεξόφλησε ότι «από το γιαούρτι μέχρι τη δολοφονία, όλα αυτά ανήκουν στις τρομοκρατικές ενέργειες», βάζοντας στην ίδια μοίρα το (έτσι κι αλλιώς έξω από τις πρακτικές του εργατικού - λαϊκού κινήματος) γιαούρτωμα με τη δολοφονία μεταναστών ή τη σχεδιασμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, αιτιολογώντας το «παρών» του Κόμματος στην ψηφοφορία τόνισε: «Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να σας βοηθήσουμε να ενισχύσετε το νομικό σας οπλοστάσιο, το οποίο είναι ήδη ενισχυμένο με τον τρομονόμο. Το νομικό σας οπλοστάσιο, βάσει του οποίου και αδυνατίζει ο αγώνας κατά της Χρυσής Αυγής, κατά του εθνικοσοσιαλισμού, του φασισμού κ.τ.λ., και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος η ίδια αυτή τροπολογία, που θα γίνει νόμος, να χρησιμοποιηθεί εναντίον του εργατικού - λαϊκού κινήματος». Ξεκαθάρισε ότι οι όποιες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις δεν καθησυχάζουν και κατήγγειλε πως στόχος είναι να εξισωθεί η κρατική καταστολή, η βία, το καθεστώς της εκμετάλλευσης, αλλά ακόμη και η ναζιστική αντίληψη και πρακτική, με την ταξική πάλη, με τη γενική πολιτική απεργία, με τις καταλήψεις, με τη λαϊκή εξέγερση ή με την κοινωνική επανάσταση. Προειδοποίησε ωστόσο κάθε ...ενδιαφερόμενο: «Μη νομίζετε ότι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτούς τους νόμους εναντίον μας».

Αναμφισβήτητα, η ένταξη στις κατηγορίες για διακοπή χρηματοδότησης ενός κόμματος, του άρθρου 187Α (με τίτλο «τρομοκρατικές πράξεις») εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τη στοχοποίηση συνολικά του εργατικού κινήματος. Μπορεί να στραφεί κατά των εργαζομένων αφού δίνεται η δυνατότητα να χαρακτηριστεί «τρομοκρατική ενέργεια» ακόμα και η συμβολική κατάληψη ενός δημόσιου κτιρίου, ενώ ακόμα και μια προβοκάτσια μπορεί να ενοχοποιήσει ένα ολόκληρο σωματείο.

Συγκεκριμένα, το άρθρο 187Α αποτελεί ενσωμάτωση στον Ποινικό Κώδικα των αντιτρομοκρατικών νόμων. Του 2829/2001 που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και του 3251/2004 της ΝΔ.

Ο 2928/2001 ψηφίστηκε με τις ψήφους και της ΝΔ, φέρνοντας στο εγχώριο νομικό σύστημα αποφάσεις που είχαν παρθεί ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο Τάμπερε της Φινλανδίας (16 Οκτώβρη 1999). Σχολιάζοντας στις 13 Μάρτη 2001 ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης και τότε βουλευτής της ΝΔ, Θ. Αναγνωστόπουλος, τον «τρομονόμο» του ΠΑΣΟΚ έλεγε: «Αισθανόμαστε δικαιωμένοι διότι είναι περίπου πανομοιότυπο με εκείνο που είχε θεσπίσει η ΝΔ την περίοδο 1992 - 1993 (...) Είναι μια σωστή κίνηση, που ανταποκρίνεται σχεδόν πλήρως στις προτάσεις που είχαμε κάνει προς τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης». Πράγματι, το ΠΑΣΟΚ είχε καταργήσει το 1993 σχετικό νόμο που η ΝΔ είχε επιβάλει το 1992, για να τον επαναφέρει τελικά το 2001, αφαιρώντας απλά τις διατάξεις για τη δημοσίευση προκηρύξεων στις εφημερίδες.

Η κυβέρνηση της ΝΔ στις 15 Ιούνη 2004, μόλις μια μέρα μετά τις τότε ευρωεκλογές, σύμφωνα και με τις δεσμεύσεις των Συνόδων Κορυφής του Δεκέμβρη 2001 και της 25ης Μάρτη 2004 στις Βρυξέλλες, δημοσιοποίησε το περιεχόμενο του σχετικού νομοσχεδίου για το δεύτερο «τρομονόμο». Και άλλες δύο μέρες αργότερα το κατέθεσε προς ψήφιση στη Βουλή, ώστε να αποτελέσει τον «τρομονόμο» Νο 2, το νομοσχέδιο του οποίου πρώτη είχε επεξεργαστεί η προηγούμενη κυβέρνηση, αυτή του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, στις συζητήσεις που έγιναν στη Βουλή, τον Ιούνη του 2004, επί του νομοσχεδίου αυτού, το ΠΑΣΟΚ δήλωσε κατ' αρχήν σύμφωνο. Το κείμενο ήταν επεξεργασμένο, σχεδόν έτοιμο, από την προηγούμενη κυβέρνηση, αυτήν του ΠΑΣΟΚ, και «πέρασε» στην ελληνική Βουλή ως ο νόμος 3251/2004.

Τι προβλέπει

Το άρθρο 187Α, επιχειρώντας να δώσει νομικό υπόβαθρο για δίωξη όποιου εκφράζει την παραμικρή διαφωνία ως προς το ισχύον κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τιμωρεί όποιον σκοπεύει, π.χ., «να βλάψει σοβαρά ή να καταστρέψει τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές δομές μιας χώρας ή ενός διεθνούς οργανισμού».

Χαρακτηρίζει «εγκλήματα», υπάγοντάς τα μάλιστα στην κατηγορία της «τρομοκρατίας», ενέργειες όπως:

• Η «διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας». Παραπέμπει δε στο άρθρο 382 παρ. 2 του ΠΚ, όπου αναφέρεται ότι φυλακίζεται ο «δράστης» για φθορά ξένης ιδιοκτησίας αν π.χ. το αντικείμενο της πράξης του «είναι πράγμα που χρησιμεύει για κοινό όφελος».
• Η «κοινώς επικίνδυνη βλάβη». Παραπέμπει στο άρθρο 273 του ΠΚ, που ορίζει ότι «όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις των άρθρων 264, 268 και 270 (σ.σ. εμπρησμός, πλημμύρα, έκρηξη), προξενεί με πρόθεση βλάβη σε πράγμα δικό του ή ξένο, κινητό ή ακίνητο, τιμωρείται: α) με φυλάκιση, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, β) με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών, αν μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, γ) με κάθειρξη, αν στην περίπτωση β' επήλθε θάνατος».
• Η «διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών». Παραπέμπει στο άρθρο 290 του ΠΚ («Εγκλήματα κατά της ασφάλειας των συγκοινωνιών, των τηλεφωνικών επικοινωνιών και κατά των κοινωφελών εγκαταστάσεων»), όπου ορίζεται ότι: «Οποιος με πρόθεση διαταράσσει την ασφάλεια της συγκοινωνίας στους δρόμους ή στις πλατείες τιμωρείται: α) με φυλάκιση, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, β) με κάθειρξη, αν επήλθε θάνατος. 2. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση».
• Η «διατάραξη της ασφάλειας σιδηροδρόμων, πλοίων και αεροσκαφών». Παραπέμπει στο άρθρο 291 του ΠΚ, που ορίζει ότι: «1. Οποιος με πρόθεση διαταράσσει την ασφάλεια της σιδηροδρομικής ή της υδάτινης συγκοινωνίας ή της αεροπλοΐας, τιμωρείται: α) με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, β) με κάθειρξη, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, γ) με κάθειρξη, ισόβια ή πρόσκαιρη, τουλάχιστον δέκα ετών, αν στην περίπτωση του στοιχείου β' επήλθε θάνατος. 2. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση. 3. Κάθε παράβαση των διαταγμάτων ή των διοικητικών κανονισμών που αφορούν την αστυνόμευση, την ασφάλεια και γενικά τη διοίκηση και τη χρήση των σιδηροδρόμων, της υδάτινης συγκοινωνίας και της αεροπλοΐας, που δεν προβλέπεται από τις παρ. 1 και 2, τιμωρείται με χρηματική ποινή».

Με τέτοιες διατάξεις - λάστιχο, άνετα βαφτίζονται «τρομοκράτες» και διώκονται απηνώς, π.χ., οι απεργοί στον ΟΣΕ και στην αεροπλοΐα, οι λιμενεργάτες, οι ναυτεργάτες αλλά και οι κάτοικοι της Χαλκιδικής που κλείνουν δρόμους ή κατακλύζουν πλατείες ενάντια στα ορυχεία στις Σκουριές. Οι οποίοι σε μια απεργία (και με τη γνωστή «μηχανή» έκδοσης δικαστικών αποφάσεων περί «παράνομων και καταχρηστικών») οπωσδήποτε θα διαταράσσουν την ασφάλεια των συγκοινωνιών, την ασφάλεια σιδηροδρόμων, πλοίων και αεροσκαφών. Οπωσδήποτε θα βρεθεί κάποιος εφοπλιστής ή υπουργός να τους κατηγορήσει για «διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας» ή «κοινώς επικίνδυνη βλάβη».



Κι αν ακόμα δεν κινηθεί μια τέτοια διαδικασία από τις κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς καταστολής, και μόνο ο κίνδυνος οπωσδήποτε θα δρα παραλυτικά για μια μερίδα εργαζομένων. Χώρια το άλλοθι που θα δίνει στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες για την πάγια απραξία τους.

Βέβαια, ανεξάρτητα από το τι λέει το αστικό δίκαιο, οι αποφάσεις δικαστηρίων, τι μεθοδεύσεις γίνονται και στη Βουλή με αφορμή την εγκληματική δράση οργανώσεων - γέννημα θρέμμα του συστήματος, όπως η Χρυσή Αυγή, το όλο ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και επομένως μόνο ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία. Γιατί μόνο έτσι μπορεί και να αντιμετωπιστεί η ένταση της βίας και καταστολής κατά του λαού και του δικαιώματός του να διεκδικεί τα δικαιώματά του από την όποια κυβέρνηση και το κράτος που του τα στερούν. Που τον καταδικάζουν σε ανεργία, φτώχεια, ανέχεια.

Είναι σίγουρο ότι η αστική τάξη δεν χρειάζεται να νομοθετήσει για να χτυπήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, φτάνει να έχει τη θέληση να το κάνει. Χρειάζεται όμως πάνω απ' όλα να μη νομιμοποιείται στην εργατική - λαϊκή συνείδηση κάθε βήμα σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, τους ελιγμούς και τα κόλπα αστικών δυνάμεων, το λαϊκό κίνημα πρέπει να επαγρυπνεί. Να είναι έτοιμο για αποφασιστική, μαχητική δράση για τα συμφέροντά του και τις ελευθερίες του. Οπωσδήποτε και τη σχετική γνώση κι εμπειρία έχει, και αναμφισβήτητα τη δύναμη.

πηγη: Ριζοσπαστης